Fátt er aumkunarverðara en þegar fólk segir í viðtölum að það sjái ekki eftir neinu í lífinu, og ef það fengi tækifæri til þess að lifa upp á nýtt myndi það engu breyta.
Samt er oft um að ræða fólk sem glímir við fíkn og gert hræðilega hluti undir áhrifum; raðframhjáhaldara og ofbeldismenn; spillta fjármála- og stjórnmálamenn; fólk sem hefur látið húðflúra nafn nýju ástar sinnar á áberandi stað á líkama sínum sem svo korteri seinna var ekki lengur nýja ástin, og þar fram eftir hinum frægu götum.
Er til meiri þvæla, hræsni og sjálfhverfa en það að þykjast ekki sjá eftir neinu í lífinu? Að mínu mati þarftu að vera siðlaus til þess og/eða lygari. Að geta ekki viðurkennt mistök eða að segjast ekki sjá eftir neinu er dæmi um að geta ekki horfst í augu við sjálfan sig, ákvarðanir og gjörðir; vera annaðhvort ekki fær um það sökum sjálfhverfunnar eða þora því ekki af ótta við eitthvað sem þú getur ekki hugsað þér að takast á við.
Morgundagurinn er óskrifað blað og því er auðvitað tilgangslítið til lengdar að velta sér upp úr mistökum og ónýttum tækifærum. Hins vegar væri fáránlegt að neita tækifæri til þess að gera ákveðna hluti öðruvísi fengir þú möguleika til þess. Það er hins vegar ekkert að fara að gerast.
Ég er ekki barnanna bestur, en ég er heldur ekki barnanna verstur; hef séð eftir ýmsu sem ég hef sagt á lífsleiðinni og einnig hef ég séð eftir ýmsu sem ég hef gert og því sem ég hef ekki gert. En það stoðar lítt að hugsa um slíkt til lengdar, enda myndi það bjóða uppá afturför eða í besta falli stöðnun. Fólk á að vinna í sínum málum og halda áfram þrátt fyrir eftirsjá og mistök, því af þessu tvennu má mikið læra sé það tilbúið til þess; sátt við orðinn hlut.
Lífið er oft erfiður skóli, eins og allir góðir skólar, og við höfum öll öðlast inngöngurétt; það eru bara of fáir sem nýta sér hann. Það er ekkert að því að sjá eftir einhverju og það gera allir mistök. Fólk sem segist ekki sjá eftir neinu hefur ekki manndóm í sér til að viðurkenna mistök sín því það heldur að kastast gæti rýrð á það sem það hefur gert í sínu lífi. Það er rangt.
Að takast á við eftirsjá og viðurkenna mistök er erfitt, eins og flest það í lífinu sem eitthvað gefur af sér.