Jón Baldvin Hannibalsson, fyrrverandi ráðherra og sendiherra, var í morgun sýknaður í því sem hann sjálfur hefur kallað „Rassastrokumálið“. Var hann sakaður um að hafa káfað á rassi Carmenar Jóhannsdóttur sem stödd var á heimili Jóns og Bryndísar konu hans, á Spáni sumarið 2018, ásamt móður sinni og tveimur öðrum gestum.
Vilhjálmur H. Vilhjálmsson, lögfræðingur Jóns Baldvins í málinu, sagðist í samtali við Mannlíf vera ánægður með dóminn. „Dómurinn er vel rökstuddur og réttur.“ Aðspurður um líkurnar á áfrýjun ákæruvaldsins í málinu segir Vilhjálmur það ekki vera hans að svara. „Ég tel að dómurinn sé vel rökstuddur og lögfræðilega réttur og sé enga ástæðu fyrir því að þessari niðurstöðu Héraðsdóms verði áfrýjað. En ákæruvaldið á lokaorð um það.“
Hér fyrir neðan má lesa niðurstöðu Héraðsdóms:
„Niðurstaða Ákærði neitar sök.
Lögð var fram kæra á hendur ákærða f.h. Carmenar í mars 2019 eða rúmum átta mánuðum eftir atburðinn sem í ákæru greinir og kvað Carmen ástæðuna þá að hún hefði ekki verið viss hvort hún ætti að leita til lögreglu á Spáni eða á Íslandi.
Vitnið Laufey Ósk Arnórsdóttir hafði uppi ásakanir á hendur ákærða við borðhaldið, eins og rakið var, en brotaþolinn Carmen gerði það fyrst við skýrslutöku hjá lögreglunni 19. mars 2019, eða níu mánuðum eftir atburðinn sem í ákæru greinir. Vitnið Carmen lýsti atburðum svo að hún hefði verið að hella í vínglös sem öll voru á einum stað á borðinu og staðið við hægri hlið ákærða er hann strauk á henni rassinn en hún hefði klæðst kjól. Hún hefði sest eftir þetta og síðar farið niður, eins og rakið var.
Vitnið Laufey Osk, móðir Carmenar, lýsti atburðum svo að þegar allir voru sestir til borðs hefði Carmen staðið upp, sótt vínflösku, og er hún stóð hægra megin við ákærða að skenkja í glösin hefði hann teygt höndina upp eftir lærinu á Carmen, og staðfesti hún að atburðir hefðu verið eins og hún greindi frá hjá lögreglu 10. april 2019, eins og áður var rakið, og á sama tíma og Carmen hefði teygt sig yfir borðið til að hella í glasið hjá vitninu. Spurð hvort Carmen hefði verið að hella í glas vitnisins kvaðst hún ekki vera viss hvort verið var að hella í glasið hennar eða í glas Hugrúnar Auðar. Nánar spurð um lýsingu á því hvernig ákærði strauk Carmen kvaðst vitnið ekki geta það, hún myndi það ekki, en hún kvað ákærða hafa strokið rassinn upp og niður og hana minnti að Carmen hefði verið í buxum. Síðar í vitnisburðinum fyrir dómi sagði vitnið Laufey Ósk að Carmen hefði ekki verið að hella í glas vitnisins er atburðurinn átti sér stað en hún kynni að hafa verið nýbúin að gera það. Nánar spurð um þetta kvaðst vitnið halda sig við vitnisburð sinn hjá lögreglu, hún myndi þetta ekki svo glöggt í dag.
Vitnið Laufey Ósk lýsti atburðum nokkuð á annan veg hjá lögreglu, eins og rakið var, og fyrir dóminum kvaðst hún halda sig við vitnisburðinn hjá lögreglu.
Vitnið Bryndís Schram, eiginkona ákærða, kvað atburðinn sem í ákæru greinir ekki hafa átt sér stað.
Vitnið Hugrún Auður Jónsdóttir kvaðst reikna með því að hafa séð það hefði ákærði viðhaft háttsemina sem honum er gefin að sök en hún hefði snúið sér að Carmen er hún kom með matinn á borðið og ekkert hefði byrgt henni sýn. Af vitnisburði hennar fyrir dómi og hjá lögreglu má ráða að hún hafi ekki séð ákærða viðhafa háttsemina sem um ræðir.
Ákærði og fjögur vitni eru til frásagnar um það sem gerðist undir borðhaldinu. Ákærði hefur frá upphafi neitað sök og fær framburður hans stoð í vitnisburði Bryndísar og Hugrúnar Auðar, eins og rakið hefur verið. Ráða má af vitnisburði Laufeyjar Óskar fyrir dómi að hún muni atburði ekki vel og kvaðst hún standa við vitnisburðinn sem hún gaf hjá lögreglu en þar er atburðum lýst á nokkuð annan hátt en vitnið Carmen gerir. Vitnisburður þessara tveggja vitna er um sumt ósamrýmanlegur, t.d. um það hvernig þær lýsa háttsemi ákærða o.fl. Vísast til vitnisburðar þeirra til skýringar á þessu áliti dómsins.
Við mat á sönnunargildi vitnisburðar Bryndísar, eiginkonu ákærða, og Laufeyjar Óskar, móður brotaþola, er litið til tengsla þessara vitna við ákærða annars vegar og brotaþola hins vegar, sbr. 126. gr. laga nr. 88/2008, um meðferð sakamála.
Vitnisburður Laufeyjar Óskar er óstöðugur auk þess sem hún man atburði ekki glöggt í dag, eins og hún bar, og er vitnisburður hennar um sumt ósamrýmanlegur vitnisburði Carmenar, eins og rakið var. Vitnisburður Carmenar fær því hvorki þá stoð sem þarf af öðrum vitnisburði né af öðrum gögnum málsins til að unnt sé að leggja hann til grundvallar niðurstöðunni, gegn neitun ákærða, en neitun hans fær stoð í vitnisburði Bryndísar og Hugrúnar Auðar.
Samkvæmt öllu framanrituðu er ósannað, gegn neitun ákærða, að hann hafi framið háttsemina sem í ákæru greinir og ber að sýkna hann.
Visa ber miskabótakröfu Carmenar Jóhannsdóttur frá dómi, sbr. 2. mgr. 176. gr. laga nr. 88/2008.
Allur sakarkostnaður greiðist úr ríkissjóði, þ.m.t. 683.240 króna réttargæsluþóknun
Ólafar Heiðu Guðmundsdóttur lögmanns, skipaðs réttargæslumanns Carmenar, og 1.884.800 króna málsvarnarlaun Vilhjálms Hans Vilhjálmssonar lögmanns. Tekið hefur verið tillit til virðisaukaskatts við ákvörðun þóknunar lögmanna.
Dröfn Kærnested saksóknari flutti málið fyrir ákæruvaldið. Guðjón St. Marteinsson héraðsdómari kveður upp dóminn.
Dómsorð Ákærði, Jón Baldvin Hannibalsson, er sýknaður af kröfum ákæruvaldsins. Miskabótakröfu Carmenar Jóhannsdóttur er vísað frá dómi.
Allur sakarkostnaður greiðist úr ríkissjóði, þ.m.t. 683.240 króna réttagæsluþóknun Ólafar Heiðu Guðmundsdóttur lögmanns og 1.884.800 króna málsvarnarlaun Vilhjálms Hans Vilhjálmssonar lögmanns. Tekið hefur verið tillit til virðisaukaskatts við ákvörðun þóknunar lögmanna.
Guðjón St. Marteinsson
Rétt endurrit staðfestir: Héraðsdómur Reykjavíkur, 8. nóvember 2021“