„Ekki datt mér í hug að þetta atvik gæti túlkast sem eitthvað ósómalegt,“ segir Linda Mjöll Stefánsdóttir í yfirlýsingu um atvik þar sem sonur nágrannanna mætti nöktum manni við heimili hennar. Linda býr að Skrauthólum 4 við Esjurætur en þar fór fram samkoma síðastliðna helgi á vegum Teja Doro. Samkoman hefur vakið mikla athygli og reiði á samfélagsmiðlum síðustu daga en í auglýsingu samkomunnar kom fram að ofskynjunarlyf yrðu á boðstólnum og að ást og erótík væri það sem þátttakendur skyldu kanna. Dv ræddi við Kristjönu, nágranna Lindu Mjallar, í gær sem sögðust þreytt á ónæðinu frá Skrauthólum 4. Lýsir hún meðal annars atviki sem sonur hennar lenti í nýverið. „Sonur okkar fór að leita að hundinum okkar nýlega og þá mætti hann kviknöktum manni. Það er hreinlega brot á lögum að bera sig framan annað fólk,“ sagði Kristjana í viðtalinu sem má lesa í heild sinni hér.
Linda talar um atvikin sem Kristjana, nágranni hennar, nefnir í viðtalinu í yfirlýsingunni hér að neðan. Þá segir hún að Kristjana hafi tekið virkan þátt í árlegu föndri á hennar vegum og að hún hafi gæsað vinkonu sína hjá sér. Yfirlýsinguna má lesa í heild hér að neðan.
„Undir Esjunni er gott að vera – það þykir okkur öllum mér og minum
nágrönnum. Mín leið til þess að upplifa mig í takti við Esjuna hefur verið að
skoða mína eigin tilVIST og hver ég er í tengingu við mína náttúru, my nature –
how to be In my nature.
Ég fékk það hug/hjartans boð snemma á lífsleiðinni að vilja skapa rými, lengi vel
var það í tengingu við að hanna bíómyndir og sjónvarpsefni þar sem allur
umliggjandi heimur skapaði aðstaður til að ´saga´ gæti átt sér stað.
Skrauthólar mættu mér á þeim tima þar sem þörf á að bjóða mér og öðrum upp á
vettfang til að vaxa enn betur inn í sjálfið var æðsta óskin. Þetta er svokallaður
og réttmæltur töfrastaður.
Ásamt fyrrverandi eiginmanni, settum við hér upp heimili í gömlum úthúsum,
heiloftum og fjósi. Það var nóg um verkin sem þurftu að gerast til að útbúa hér
samastað. Sem fyrrverandi leikmyndahönnuður get ég tæplega kallast
viðskiptakona en öll min orka fór í að útbúa hér umhverfi sem gæti gefið kost á
að þjónusta vellíðan á margvislegan skapandi máta.
Við erum svo hreykin af umbreyttu strætisvögnunum okkar og vorum ánægð
þegar Deiluskipulag Reykjavikurborgar gaf því fullt leyfi fyrir Tjaldstæði sem og
að Heilbrygðiseftirlitið hafði haft gaman af þessu ævintýri okkar og gáfu okkur
grænt ljós.
Fyrir nánast áratug fór ég með með öðrum góðum samstarfskonum með
hugmyndi í Nýsköpunarferlið -Gulleggið sem heitir Memmm og var það kosið eitt
af þrem bestu verkefnum þess árs. Út frá þessari samfélags- fjölskyldu-hugmynd,
sem varpaði ljós á þá þörf sem við öll höfum á samveru þróuðust margir
viðburðir, verkefni og annað. Allt studdi það við skapandi og skemmtilegum
samverustundum þar sem börn með sínum foreldrum gætu átt kjarna góðar
upplifanir. Það þarf heila vefsíðu til þess að upplýsa þá sögu og til þess skapaði ég
krukka.is.
Skrauthólar 4 eða Sólsetrið varð smásaman einhverskonar miðstöð fyrir þróun á
leiðum til að mæta fjölskyldum, einstaklingum og samfélaginu með ýmsum
skapandi smiðjum, námskeiðum og athöfnum sem kölluðu fram heilindi.
Vitanlega litum við stundum út og kannski hljómuðu eins og índjánar þegar við
settum td upp árlegan Eld Dans hér upp við rætur Esjunnar. Tilgangurinn þar
var til að mynda innra sálar ferðalag, svo kallar ´vision quest´- þar sem gist er í
tvo daga hringinn í kring um litla varðelda, fastað og með trommuslætti eru
þáttakendur kallaðir inn inn I dans ferli yfir þetta tímabil. Þetta höfum við gert í
mörg ár og ófári einstaklingar sem hafa á þennan máta fundið fyrir einskonar
nýju upphafi.
Á upphafsárum okkar höfðum við alltaf sjálfboðaliða hér á heimilinu því þetta er
dásamleg leið til þess að vefa saman fjölda þjóða og menningarhópa sem og
miðla upplifunum í gegn um sveitalífið. Greinin sem vitnað er í var viðtal við
góðan vin sem bjó hér meira en ár en dvölin endaði því miður í mikilli reiði við
annan einstakling sem braust út í sögusögn sem á sér engan grunn, en ég skil að
margt er sagt þegar tilfinningar eru sárar. Við hjálpuðum honum í öllu sinu ferli
að fá vinnu og heimili í bænum og þessa stundina er hann komin í verkefni með
mér og heilindi og vinskapur á betri stað en nokkurntiman áður.
Þegar ég fann mig sjalfa vilja setja alla mina orku í að þjónusta á þennan máta var
ekki aftur farið í ´eðlilegt´ starf. Köllunin var djúp og sem betur fer (fyrir Covid)
vorum við í samhljóma við okkar kæru nágranna sem mættu jafnvel sjálfir á
viðburði. Kristjana bað mig eitt árið að skapa ´shamaniska´ athöfn fyrir hana og
hennar vinkonur sem vildu Gæsa/Blessa eina þeirra á sérstakan máta, þetta voru
fagrar stundir. Hin nágrannakonan min mætti þegar Grænlenski Sjamaninn kom
og tók okkur í eins dags námskeið og fræðslu um hans heilunar mátt og kúltúr.
Öll hafa þau mætt á fjölskylduviðburði, búið til jólaföndur (sem ég set upp
árlega) og annað.
Sonur Kristjönu var kær nemandi minn hér í Klébergsskóla og það var hann sem
sat með okkur einn sólríkan dag upp við Strætisvagnana þegar Covið aðstæður
höfðu lokað fyrir alla ferðamennski og í staðinn hafði skapast nýr
raunveruleikur. Nokkrir af þeim vinum sem höfðu verið að ferðast um heiminn
að halda námskeið gátu ekki lengur ferðast og því gat ég boðið þeim að staldra
við hjá mér þar til þessar aðstæður mundu breitast. Það tímabil varð eins langt
og við höfum öll upplifað. Einn af þessum kennurum er frá heitum slóðum og
annari menningu þar sem hann hefur alltaf búið við aðstæður sem tóku vel á
móti nekt og því var hann að labba á milli Baðhússins og vagnar einingar þegar
sonurinn sat á spjalli við okkur. Ekki datt mér í hug að þetta atvik gæti túlkast
sem eitthvað ósómalegt.
Það er gott að hafa I huga að staðsetningin þar sem hann skaust nokkur skref á
milli húsa er ekki sjáanleg frá minum nágrönnum, heldur alveg út af fyrir sig. Það
á einnig við þegar hann og einn annar vinur voru að baða sig í litlum læk hér fyrir
ofan húsið mitt. Sú staðsetning er þannig að hugsanlega þyrfti á notkun kíki að
halda, á efri hæð hússins til að virða fyrir sér hver er uppi í fjalli. Þeir nutu
hressingar í læknum og klæddu sig svo áður en að labba aftur heim.
Ég ólst sjálf upp hjá ömmu og afa í litlu þorpi á austurlandi og sá aldrei nakinn
likama fyrr en ég flutti til London þar sem móðir min og stjúp faðir bjuggu. Það
hefur einnig reinst mér visst ferðalag að nálgast minn líkama og að finnast það
eðlilegt og laust við skömm að vera í kring um nekt. Því er ég orðin nánast
fimmtug þegar ég sjálf fer að vakna fyrir því að ég er í vissri mótstöðu gegn mér
sjálfri, ég kann ekki að nálgast mitt eðli sem kynvera og á í mörgum tilfinninga
flækjum vegna þess. Vanliðan var orðin mikil og var til dæmis stór partur af því
að ég og minn fyrverandi skildum. Fyrir mig var því ekki spurning hvort ég ætti
hugsanlega að skoða þessar ´flækjur og ranghugmyndir´- heldur var ég mætt á
þungan stað þar sem ekkert annað var í boði til þess að gerast heilli og fyllast af
meiri lífsorku. Það var á þeim timamótum að ég uppgvötaði ISTA, sem er
International School of Temple Arts.
Á Sólheimum fór ég, eftir að vinkona skoraði á mig í 6 daga ferli til þess að skoða
min ´vandamál´- og finna leiðir og lausnir. Þetta tók á og ég vildi hætta við en úr
því létti með hverjum degi og ég ´utskrifaðist´ frá þessum fyrsta kafla merkilega
vakandi fyrir hver ég var. Út frá þessu personulega ferli hefur fæðst hátíð sem
heitir Wild Love Festival Iceland og er margþátta Tantrísk upplifun sem sníst
fyrst og fremst um að finna rétt samband við mann sjálfan og einnig þjálfa skírari
og fallegri mörk og samskipti við aðra. Það er því merkilegt að þegar þessi hátíð
tók sín fyrstu skref á Sólsetrinu um sumarið 2020 að það hafi á sama tima verið
hitt og þetta sem nágrannar mínir báru upp á borðið sem vandamál.
Ég er vissulega ennþá barnsleg á margan máta og er ennþá að þjálfa lifsleiknina
en tel að ég hafi ætíð mætt minum nágrönnum eins vandlega og ég get. Þetta er
hugsanlega einhver tilvísun í hinn stóra heim þar sem mismunandi
hugmyndaheimar og kúltúr þurfa að eiga heima hlið við hlið og finna frið innan
þess. Vissulega erum við ´öðruvísi´- fólk í augum hvors annars en innst inni er ég
virkilega svo barnsleg að ýminda mér að við getum öll búið saman í samlindi og
samhljóma.“