Geðlæknirinn ritfæri, Óttar Guðmundsson, segir í grein að „um aldir hefur tíðkast um áramót að velja mann ársins. Árið 920 varð Þorgeir Hávarsson fyrir valinu fyrir auðsýndan hetjuskap. Hann var að sækja hvönn í Hornbjarg þegar aurskriða brast undan fótum hans. Honum tókst að grípa í hvannardrjóla og hékk þar daglangt enda vildi hann ekki hrópa á hjálp.“
Bætir við:
„Í greinargerð dómnefndar kom fram að Þorgeir hefði með þessu sýnt fádæma þvermóðsku og hugrekki.
Eggert Ólafsson skáld var valinn maður ársins 1768. Hann sýndi eitraða karlmennsku þegar hann lagði út á Breiðafjörðinn í brjáluðu veðri og hlustaði ekki á varnaðarorð karlskarfa í fjörunni. Skipið sökk undan Eggert en minningin um góðan dreng og fífldjarfan lifir.“
Heldur áfram:
„Árið 1780 voru þeir Reynistaðabræður Bjarni og Einar Halldórssynir kosnir menn ársins. Þeir lögðu á Kjöl um vetur í leiðindaveðri með nokkur hundruð fjár þvert á ráðleggingar. Þeir urðu úti með allt féð.“
OgÓttar er alveg klár á því hver sé maður ársins 2022:
„Maður ársins 2022 er rútustjórinn sem virti í tvígang að vettugi vegatálma björgunarsveitanna við Vík í Mýrdal. Þetta er sannur Íslendingur sem hlýðir engu og æðir út í snjómugguna á rútunni fullri af erlendum ferðamönnum.
Með þessu athæfi veitti hann ferðamönnunum innsýn í íslenskan vetrarveruleika og þjóðarsál.
Þessi maður ætti líka að fá frumkvöðlaverðlaun Ferðamálaráðs fyrir nýstárlega landkynningu.
Þorgeir, Eggert, Reynistaðabræður og rútustjórinn láta engan segja sér fyrir verkum. Við eigum að heiðra svona þvergirðinga að verðleikum.
Danir vildu um aldir flytja alla Íslendinga á Jótlandsheiðar enda væri landið óbyggilegt. Við getum þakkað þjóðhollu fólki sem hlýðir engum fyrirmælum að Ísland er enn í byggð.“