Stefán Eiríksson útvarpsstjóri er orðinn órólegur ef marka má viðtal við hann í Bítinu á Bylgjunni. Þar sagðist hann ekki reikna með að halda áfram sem útvarpsstjóri þegar fimm ára skipunartíma hans lýkur. Hann gaf til kynna að ástæðan væri sú að hann langaði til að breyta til. Þessi skýring er af mörgum talin vera yfirklór.
Stefán glímir við ýmis mál innanhúss sem gætu orðið honum skeinuhætt. Hæst ber þar innbrot tæknimanns og starfsmanna RÚV í síma Páls Steingrímssonar skipstjóra sem rændur var á sjúkrabeði þar sem hann lá milli heims og helju. Rakel Þorbergsdóttir, fréttastjóri RÚV, hætti störfum eftir að málið komst í hámæli. Þóra Arnórsdóttir, þáverandi ritstjóri Kveiks, kemur við sögu í símamálinu. Hún hvarf óvænt á braut og gegnir nú stöðu fjölmiðlafulltrúa Landsvirkjunnar.
Mál fréttamannsins Sigríðar Daggar Auðunsdóttur, sem viðurkenndi skattasniðgöngu, er útvarpsstjóra erfitt. Stefán hefur veitt henni skjól í stað þess að krefjast þess að hún upplýsi undanbragðalaust um skattamálið og taki ábyrgð á gjörðum sínum.
Við þetta bætist að rekstur Ríkisútvarpsins þykir einkennast af óráðssíu. Dagskrá sjónvarps og hljóðvarps er að miklu leyti endurtekið efni og algjört metnaðarleysið ríkjandi. Þá er sú spilling algeng að starfsfólk sé gjarnan að ræða hvert við annað í hinum ýmsu þáttum. Á flestum fjölmiðlum er það regla á ritstjórnum að fólk taki ekki viðtöl hvert við annað í eigin miðli.
Hermt er að Stefán njóti hvorki stuðnings útvarpsráðs eða menntamálaráðherrans, Lilju Alfreðsdóttur og að hann sé þess fullviss að endurráðning komi ekki til greina. Það er heitt undir útvarpsstjóranum. Flóttaleiðin sé sú að segjast langa til að hætta …