Enn ein kenningin er komin fram um mögulegt eldgos á Grindarvíkursvæðinu en sitti sýnist hverjum.
Nýjasta kenningin kemur frá Haraldi Sigurðssyni eldfjallafræðingi en hún er sú að ef eldgos verður á næstu dögum, muni það verða úti í sjó, suðvestur af Grindavík. Aðeins eru liðnir fimm dagar frá því að Magnús Tumi Guðmundsson, prófessor í jarðeðlisfræði sagði að líkur á gosi í sjó hefðu minnkað. Annað virðist vera komið upp á teningin, miðað við bloggfærslu Haraldar eldfjallafræðings. Segir hann þó að þrýsingur kvikunnar sé ekki nægilega mikill til þess að hún komi upp á yfirborðið. Að hans sögn er kvikan það eðlisþung að hún mun frekar flæða til hliðar en upp á yfirborðið.
Eyja rís við Grindavík
Haraldur er kominn það langt í kenningu sinni að hann er farinn að leita að nafni á væntanlegu eyjuna.
„Hún [kvikan] vill bara fara í syllur eða ganga og við vitum að það er gangur þarna undir. Hann nær niður í 8 km og efri parturinn af honum er kannski kominn í hálfan kílómetra eða einn kílómetra frá yfirborði. Þessi gangur myndi helst vilja fara til hliðar. Hann á leið í gegnum sprungurnar sem urðu í fyrri gosum,“ segir hann.
„Ef gangurinn er virkur og er að mjaka sér til suðurs – við sjáum að það eru skjálftar sem ná alveg undir hafið, rétt fyrir sunnan Grindavík – væri eðlilegast ef hún myndi renna til hliðar og út í þetta kerfi suðvestan við bæinn,“ segir hann og bætir við að þannig myndi ný eyja myndast sunnan Grindavíkur.
Um síðustu helgi velti Haraldur upp þessari sömu kvikuhreyfingum á bloggi sínu og spurði þá hvað eyjan ætti að heita.
Haraldur skoðaði nýlegar loftmyndir af Grindavík í vikunni og þá þá eftir tveimur sprungum sem liggja samsíða rétt vestur af Grindavík en um 200 metrar eru á milli sprungnanna. Aukreitist skoðaði eldfjallafræðingurinn eldri loftmyndir þar sem sjá má sprungurnar þar sem íbúabyggð er nú.
„Við sjáum það á loftmyndum ameríska hersins frá 1954 og þar er þetta greinilegt. En hreppstjórinn hefur ekkert verið að velta þessu fyrir sér á sínum tíma. Þetta voru bara gamlar sprungur og engin ástæða fyrir þá að vera velta því fyrir sér. Það var bara byggt ofan á þetta. Svona var bara hugarfarið. En núna er þetta dálítið meira vandamál,“ segir hann.
Gögn og sagan benda til annars
Mannlíf ræddi við Magnús Tuma Guðmundsson, prófessor við jarðeðlisfræði, um hugmyndir Haraldar. „Þær upplýsingar sem komið hafa fram á síðustu sólarhringum, benda ekki til þess að það sé nein umtalsverð þennsla undan ströndinni. Og að öllum líkindum er sá gangur sem myndaðist þar, storknaður. Þannig að á grundvelli þeirra gagna sem menn sjá, eru líkur á að gos nái út í sjó, við núverandi aðstæður, litlar. Það er alls ekki hægt að útiloka það en þær eru litlar.“
Magnús Tumi segir að auk þess að líta til gagnanna þegar meta á líkur á gosi í sjónum, þurfi að skoða söguna. „Það eru aflögunargögnin sem við lítum til, það eru jarðskjálftagögnin og líka sagan. Það hafa komið fullt af gosum á síðustu 15. þúsund árum en ekkert þeirra hefur náð út í sjó á þessu svæði eða svæðinu þarna austur af. Og það er sennilega góð ástæða fyrir því, vegna þess að þarna er gliðnunin. Þarna eru kraftar sem eru að toga í sundur landið og hafa myndað landið sem við búum á. En þarna erum við komin í flekann sem er að fara suð-austur, Evrasíuflekinn og það er bara ekki spenna til að toga bergið í sundur. Þess vegna nær kvikan ekki upp á yfirborðið þar. Þannig að sagan og afleiðingargögnin sem við höfum núna, mæla gegn því, miðað við núverandi aðstæður, að það verði gos í sjó.“
Morgunblaðið sagði frá bloggfærslu Haraldar.