Viðbrögð við fyrirhuguguðu brotthvarfi Guðna Th. Jóhannessonar í sumar eru í langflestum tilvikum á eina lund. Fólk lýsir yfir söknuði og hgefur honum þá einkunn að hann sé einn besti forseti sem lýðveldið hefur átt. Jafnframt verður hann sá sem sat skemmst ef allt gengur eftir. Þegar er farið að svipast um eftir þeim sem líklegur er sem arftaki. Katrín Jakobsdóttir forsætisráðherra er nefnd til sögunnar en hefur afþakkað. Þá er stungið upp á Lilju Alfreðsdóttur, menningarmálaráðherra og varaformanns Framsóknarflokksins, sem hefur fulla burði í embættið. Vandinn er hins vegar sá að Framsóknarflokkurinn er í krísu og þarf á henni að halda sem leiðtoga. Loks má benda á að Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins, er á útleið og hefur vissulega þá reynslu sem til þarf.
Líklega gengur ekkert af þessu upp. Fóllk er fremur andsnúið því að velja stjórnmálamann í hið háa embætti. Það kom berlega í ljós þegar sá umdeildi Davíð Oddsson, fyrrverandi formaður Sjálfstæðisflokksins, bauð sig fram og uppskar algjöra höfnun kjósenda og afhroð í baráttunni vikð Guðna Th. …