Furðuleg umræða hefur myndast eftir að Kristrún Frostadóttir, formaður Samfylkingar, benti á hið augljósa að óheft flæði útlendinga til Íslands gengur ekki upp til lengdar. Sjálfstæðisflokkurinn hefur borið ábyrgð á málaflokknum um áraraðir og á ástandið skuldlítið. Að vísu er dómsmálaráðherrum flokksins sú vorkunn að algjör skautun er í málaflokknum og Vinstri-grænir hafa staðið fast á því að halda landamærunum hálfopnum.
Það er fyrst með tilkomu Guðrúnar Hafsteinsdóttur sem dómsmálaráðherra og hófstilltum málflutningi hennar að hreyfing er að komast á málin og von til þess að böndum verði komist á ástandið. Þegar Kristrún tekur svo undir með Guðrúnu fer allt á annan endann og formaður Samfylkingar er sakaður um stefnuleysi. Mogginn er hlaðinn óhróðri og Kristrún nánast krossfest á síðum blaðsins. Allt hyski Davíðs Oddssonar ritstjóra og eigandans, Guðbjargar Matthíasdóttur, leggst á þær árar.
Aðförin ræðst auðvitað af því að Samfylking stefnir í að verða stærsti flokkurinn á næsta kjörtímabili og Kristrún á mikla möguleika á því að verða forsætisráðherra. Einhver kynni að ráðleggja Sjálfstæðismönnum að hafa sig hæga í von um að fá að vera með í næstu ríkisstjkórn. Þess er nú beðið í eftirvæntingu hvað kannanir leiða í ljós á næstunni og hvort Kristrún tapi fylgi eða styrkist enn frekar …