Hallfreður Halldórsson varð fyrir bíl þegar hann sjö ára gamall árið 1978. Hallfreður var að leika sér með bolta við götu og missti boltann út á hana. Að sögn Hallfreði vissi að hann mætti ekki hlaupa út á götu „en ég bara gleymdi því,“ sagði hann við Vísi um málið árið 1978 og lærbeinsbrotnaði hann í slysinu. „Það er ekki hægt að lýsa þeirri tilfinningu sem greip mig fyrst,“ sagði móður Hallfreðar. „En eftir á er ég þakklát fyrir aö ekki fór verr. Það má svo litlu muna.“ Hallfreður sagði við Vísi að hann hafi orðið mjög hræddur. „Ég datt með nefið ofan i götuna og allt andlitið á mér varð útatað í blóði. En svo kom mamma og fór með mér í hjartabílnum á spítalann,“ en hann var fluttur á Borgarspítalann. Hann mátti ekkert fara úr rúminu í nokkrar vikur en taldi að hann myndi ekki missa mikið úr skóla því kennari hans ætlaði að koma á sjúkrahúsið til hans. „Ég er orðinn læs og ég ætla að lesa allt mögulegt á meðan ég ligg hérna. Það er verst að geta ekki leikið við strákana.“