Margir skipuleggja eigin jarðarför löngu fyrir andlátið með því að skrifa niður vilja sinn hvað hana varðar eða ræða það við sína nánustu ættingja. Aðrir gera það á dánarbeðinum þegar ljóst er að skammt er eftir af ævinni. Sumir útbúa erfðaskrá lögum samkvæmt, aðrir merkja eigur sínar nafni þess sem hlutinn á að fá eða fara jafnvel í að gefa eigur sínar til ættinga.
Það eru réttindi hvers einstaklings að ráða eigin lífslokum, sé þess mögulega kostur og með því að skrifa niður hvernig eigi að haga útför og með hvaða hætti, hver eigi að erfa eignir, eins og ráðstafa má þeim lögum samkvæmt, og annað, er vilji einstaklingsins skýr og aðstandendur þurfa ekki að standa frammi fyrir erfiðum ákvörðunum sem eru jafnvel andstæðar vilja hins látna.
Val mitt við lífslok er bæklingur sem gefinn var út fyrir nokkrum árum og hægt er að skrifa þar niður óskir um útför og líffæragjöf og skrifa niður upplýsingar vegna minningarorða. Bæklinginn má meðal annars finna á heimasíðu Þjóðkirkjunnar hér.