Rithöfundurinn Ólafur Haukur Símonarson spyr:
„Guð blessar íslenski krónuna, eru ekki allir sammála um það?“
Svarar – segir – skrifar:
„Hvað gerir til þótt krónan sé örmynt sem samkvæmt útreikningum hagfræðinga skerðir fjárhagsleg lífsgæði Íslendinga um rúmlega 30% á hverju ári? Uss við blásum á svoleiðis smámuni! Þótt upptaka evru myndi leiða til varanlegrar lækkunar verðbólgu og vaxta og auka kaupmátt um 30% þá látum við það sem vind um eyru þjóta! Og hvað með það þótt vaxtakostnaður ríkisins af skuldum myndi lækka um litlar 100 milljarða króna á ári með upptöku evru vegna langtíma vaxtamunar á milli krónu og evru – hverjum er ekki sama?“
Bætir þessu við:
„Við erum Íslendingar, við erum orðin vön því að að vextir hér á landi séu að jafnaði 4-5% hærri en í helstu nágrannalöndum. Við kunnum að lifa við vaxtaokur! Þó svo heimilin skuldi um 3 þúsund milljarða króna og greiða um 150 – 200 þúsund krónum meira á mánuði en ef við værum með evru og húsnæðislán á sambærilegum kjörum og gerist á evrusvæðinu þá er okkur slétt sama.“
Segir að endingu:
„Við viljum geta fellt gengið þegar okkur sjálfum sýnist, við viljum að fyrirtækin okkar fái tekjur í erlendum gjaldmiðli en greiði laun í krónum, því það fyrirkomulag er lang best fyrir alla – nú eða allavega suma.
Guð blessar íslenski krónuna, eru ekki allir sammála um það?“