Það var algjör ófriður sem ríkti í Álakvísl 124-136 árið 1995 en DV greindi frá málinu á sínum tíma.
Samkvæmt DV deildu íbúar fjölbýlishússins við Runólf Oddsson, sem bjó einnig í húsinu, en Runólfur var sviptur leyfi til hundahalds af yfirvöldum en fór ekki eftir þeim fyrirmælum. Málið komst til kasta borgarstjórnar, félagsmálaráðherra, lögreglu, umhverfisráðuneytisins, Heilbrigðisnefndar Reykjavíkur og fleiri aðila. Þá var eldri bróðir Runólfs forsætisráðherra Íslands á þessum tíma. Í sögu Runólfs lýsir hann því að hann hafi verið að koma heim frá útlöndum þegar nágranni hans réðst á sig.
Hundurinn til bjargar
„Hann hringdi dyrabjöllunni og þegar ég opnaði dyrnar ruddist hann inn í íbúðina og sló mig í andlitið. Það bjargaði mér að hundurinn kom fram og þá bráði af manninum,“ sagði Runólfur en samkvæmt honum var búið að fjarlægja reiðhjól í hans eigu. „Mér virðist sem hann hafi verið búinn að ákveða að ég ætti að flytja út þann 1. júní þegar úrskurðurinn gengur í gildi. Ég hitti hann úti í garði og spurði hann hvort hann hefði tekið reiðhjólin. Hann sagðist hafa tekið þau og hent þeim. Ég sagði honum strax að ég myndi kæra hann til lögreglunnar. Það liðu um 10 mínútur þangað til hann hringdi bjöllunni hjá mér og ruddist inn,“ sagði Runólfur og ætlaði að kæra árásina.
Grætti dóttur Ólafs
Ólafur Benediktsson, nágranni Runólfs, viðurkenndi í DV að hafa slegið nágranna sinn. „Ég danglaði til hans og það er ekki hægt að kalla það högg. Ég hafna því alfarið að það hafi valdið honum skaða en auðvitað er ég ekki hreykinn af þessu og þetta var rangt af mér. Þetta átti sér þann aðdraganda að hann jós yfir mig fúkyrðum í garðinum. Ég er búinn að taka ýmsu en það sem gerði það að verkum að ég reiddist var að sjö ára dóttir mín, sem þarna var að leik, hljóp grátandi inn undan fúkyrðunum.“
Þá viðurkenndi Ólafur einnig að húsfélagið hafi hent reiðhjólunum hans Runólfs. „Þetta var hálfónýtt drasl sem við vissum ekki hver átti. Við töldum reyndar að þau hefðu verið skilin eftir af fyrri íbúum. Ef einhverjum hefði dottið í hug að þetta væri í eigu Runólfs hefði ekki hvarflað að okkur að svo mikið sem hreyfa við þessu.“
Sífelldar hótanir
Anna Karen Hauksdóttir, formaður húsfélagsins, sagði við DV að íbúar væru búnir að fá nóg af Runólfi en Anna bjó fyrir ofan Runólf.
„Ég tek fulla ábyrgð á þessu reiðhjólamáli. Það var ákveðið á húsfundi að henda þessum hjólum sem var ofaukið í hjólageymslunni. Þessi hjól voru gjarðalaus og í slæmu ástandi og við spurðum þá íbúa hússins sem náðist til hvort þeir ættu þetta en svo var ekki. Runólfur ofsækir okkur og er með sífelldar hótanir í okkar garð. Það hefur hvarflað aö flestum okkar að flytja úr þessu húsi því ástandið er við það að vera óbærilegt. Maður fyllist orðið kvíða við að koma heim.“