Guðmundur Sigurðsson og Sverrir Júlíusson voru handteknir á Keflavíkurflugvelli eftir að Guðmundur sagði sprengjubrandara við bandarískan vörð árið 1986 en DV fjallaði um málið á sínum tíma.
Forsaga málsins er sú að Guðmundur og Sverrir voru inn á flugvellinum til að þjónusta flugvél Bandaríkjahers fyrir hönd fyrirtæksins Air Cargo. Með þeim í för var vörður á vegum hersins, sem fylgdi þeim út um allt. Þegar mennirnir þrír koma að bíla Sverris og Guðmundar lítur vörðurinn inn í bílinn og segir þá Guðmundur við vörðinn: „There is no bomb there.“
Vörðurinn kallaði í framhaldinu á herlögregluna og voru báðir Íslendingarnir handjárnaðir meðan byssum var beint að þeim. Samkvæmt verðinum taldi hann um að sprengjuhótun væri að ræða. Samkvæmt DV tóku nokkrir tugir hermanna þátt í handtökunni. Guðmundur og Sverrir voru svo færðir á lögreglustöð, yfirheyrðir og sleppt.
„Það fer um mann hálfgerður hrollur þegar maður lítur til baka og ímyndar sér hvað hefði getað gerst, allir þessir menn, allar þessar byssur og allir þessir bílar,“ sagði Sverrir í samtali við DV um málið. Þeim hafi verið skipað að snúa sér að vegg, hreyfa sig ekki, tala ekki og horfa ekki á hvorn annan.
Óhræddir en þreyttir
„Þegar yfirmaðurinn kom svo vorum við færðir að hvítum bíl, handjárnaðir, og fyrirskipuð leit á okkur. Sá sem þuklaði mig fann á mér neftóbaksdós og taldi greinilega að hún væri sprengjan. Allavega meðhöndlaði hann hana eins og egg er hann fór með hana og eldspýtustokkinn minn út í móa,“ sagði Sverrir. „Þessa neftóbaksdós hafði konan mín gefið mér á fimmtugsafmælinu.“
„Við urðum svona hálfþreyttir eða öllu heldur hálfdasaðir, sérstaklega eftir að allt þetta lið streymdi á staðinn,“ sagði Sverrir um þegar hann var spurður hvort þeir hefðu orðið hræddir.
„Það er algerlega fráleitt að svona geti komið fyrir,“ sagði Jón Sigfússon, trúnaðarmaður starfsmanna Air Cargo, í samtali við DV. „Þessir menn verða að skilja að við erum ekkert Arabaland. Það á að ræða málin en ekki hegða sér eins og fífl.“
