Kona sagði frá raunum sínum í DV árið 1994 en hún hafði lent í því að hárgreiðslukona klippti í eyra hennar og virtist vera svo gott sem sama.
„Hún var að snyrta hárið með hálfbitlausum þynningarskærum þegar hún allt í einu klippti skarð í eyrað á mér. Það blæddi mikið úr þessu og þetta var alls ekki þægilegt. Hún sagði bara „Úps, þetta hefur aldrei komið fyrir áður“ og náði í bómullarhnoðra og skellti yfir sárið,“ sagði konan við DV.
„Hárgreiðslukonan hélt svo bara áfram að klippa mig eins og ekkert hefði í skorist, náði ekki í nein sóttvarnarefni né einu sinni plástur. Ég hef haft mikil óþægindi af þessu því þetta hefur rifnað upp þrisvar sinnum,“ en eftir klippinguna bað konan um afslátt en fékk ekki.
DV hafði samband við Lovísu Jónsdóttur en hún var þá formaður Hárgreiðslumeistarafélags Íslands til að spyrja hana út í málið. Hún sagðist aldrei hafa heyrt af slíku á 30 ára ferli.
„Félagið er ekki með sameiginlega tryggingu gagnvart svona óhappi og það er því upp og ofan hvernig stofurnar eru tryggðar. Á minni stofu er ég t.d. bara tryggð fyrir því að skemma hár og fót,“ sagði Lovísa. „Í svona tilfellum ætti fagmaðurinn að sýna auðmýkt, biðjast afsökunar og reyna að gera gott úr öllu saman. Ég get ekki fullyrt að stofurnar séu allar með sjúkrakassa en flestar hljóta þær að vera með eitthvað til að sótthreinsa með og það hefði viðkomandi átt að nota.“
Hún tók þó fram að ekki allar hárgreiðslustofur væru í félaginu. „Hins vegar er bara um helmingur stofanna í félaginu og viðkomandi stofa er þar ekki. Reyndar hef ég áður fengið upphringingar varðandi þessa stofu og tel hana ekki vanda að virðingu sinni,“ sagði hárgreiðslumeistarinn.