Egill Helgason minnist Borisar Spassky, sem lést í gær.
Rússneski skákmeistarinn Boris Spassky lést í gær, 88 ára að aldri en fjölmiðlamaðurinn Egill Helgason minnist hans í Facebook-færslu sem hefst á eftirfarandi hátt:
„Flestir á Íslandi hneigðust til að halda með Bobby Fischer í heimsmeistaraeinvíginu í skák 1972. Hann var frá Bandaríkjunum, nokkuð ævintýraleg persóna, undrabarn, en Boris Spasskí var frá Sovétríkjunum, partur af sovéska skákskólanum sem hafði yfirburði á taflborðinu um langt skeið. Sovéska skákin virkaði eins og vél. En svo komu þeir til landsins.“
Segir Egill að Fischer hafi þótt erfiður en Spassky aftur á móti alúðlegur:
„Fischer reyndist duttlungafullur og erfiður og ekki að öllu leyti viðkunnanlegur. Spasskí birtist hins vegar sem heiðursmaður, kurteis og alúðlegur. Við börnin fylgdumst með honum spila tennis við Melaskólann; hann bjó hinum megin við torgið á Hótel Sögu. Þjóðin tók ástfóstri við hann. Það var líka greinilegt að Spasskí leið ekki vel i hinni sovésku maskínu – hann var heldur aldrei kommúnisti. Þannig að margir byrjuðu að halda með Spasskí.“
Að lokum segir Egill að þó að Spassky hafi verið lakari skákmaður en Fischer, hafi Íslendingar minnst á hann með hlýju:
„Hins vegar var eiginlega alltaf ljóst að Spasskí var lakari skákmaður; hann hafði hvorki snilligáfu né þrótt Fischers. En frá hinu æsilega sumri 1972 minntist fólk á Íslandi hans með hlýju – hrokkinhærður, vel klæddur, prúðmannlegur. Og nú eru þeir báðir látnir sem háðu hið heimssögulega einvígi – frægasta skákviðburð sögunnar.“