Liverpool-stjarnan Jason McAteer átti erfitt með að halda aftur af tárunum þegar hann greindi frá andlegri baráttu sinni eftir að hann hætti í fótbolta.
Fyrrum miðjumaður Liverpool og Sunderland, sem hætti árið 2007 eftir tímabil með Tranmere Rovers, ræddi erfiðleikana sem hann lenti í eftir lok ferils síns. McAteer glímdi við þunglyndi og sjálfsvígshugsanir þegar hann reyndi að aðlagast lífi sem snerist ekki um fótbolta.
Hinn 53 ára gamli brotnaði niður þegar hann greindi frá því hvernig hann íhugaði einu sinni að klessa bíl sinn af ásetningi á leiðinni að sækja son sinn. McAteer sagðist enn að sakna þess að fara út á völlinn.
Hinn fyrrum landsliðsmaður Írlands settist niður með fyrrum varnarmanni Manchester United og Arsenal, Mikael Silvestre fyrir beIN SPORTS’ Tales, Tears & Trophies podcast, í tilfinningaþrungnu samtali. McAteer opnaði sig um erfiðleika sína með að finna sér eitthvað að gera eftir að atvinnumannaferilnum lauk.
„Ég hafði bara engan tilgang, félagi, það var engin uppbygging,“ sagði hann. „Sjónvarpsdótið, ég meina ég var ekki að vinna alla daga vikunnar. Þetta var eins og kannski einn þáttur í viku eða kannski tveir þættir í viku. Þetta var mjög slitrótt. Dag eftir dag eftir dag þar sem ekkert var að gera. Og ég var kominn í göngin, þessi göng milli Wirral og Liverpool. Barnið mitt, sem ég hélt sambandi við við erfiðar aðstæður, bjó hinum megin við þessi göng.“ Hann hélt áfram: „Og ég var að keyra í gegnum göngin, og það kemur mér í uppnám, því það fer með mig aftur til þessa augnabliks því ég finn fyrir því. Og þegar þú ferð út úr á dagsbirtunni inn í jarðgangaljósið, þá er þetta eins og svona ljós. Ég man að ég hugsaði með mér, ég ætla bara að klessa bílnum hérna og enda þetta. Það er bara svona auðvelt. Og ég var að berjast við sjálfan mig að gera það ekki, barðist segjandi „gerðu það, gerðu það, gerðu það, gerðu það, gerðu það“. Og ég var eins og: „nei“. „Gerðu það“. „Nei“. Og ég myndi berjast við stýrið og ég man að ég kom í átt að enda ganganna og það var eins og dagsbirtan væri að opnast. „Og ég man að ég kom út um göngin og hugsaði „guð sé lof, bara guði sé lof“. Og ég fór að ná í litla drenginn minn, því ég var alltaf að fara með hann í bíó. Ég fór með hann í bíó og keyrði heim.“
Á 15 ára ferli sínum lék McAteer með Sunderland, Liverpool og Blackburn. „Ég kom til mömmu. Mamma mín bjó í 10 mínútna fjarlægð og ég bankaði á hurðina og ég man að ég sagði bara: „Ég get ekki gert þetta lengur. Þetta er nóg, þetta er nóg“. Og ég var einmitt á þeim tímapunkti. Ó maður, þetta var erfitt. Rétt eins og allt hefði farið… ég sakna þess ekki hálfpartinn. Ég sakna… ég sakna alls þess við að spila. Ég sakna þess. Já, ég sakna þess bara. Bara að hlaupa, bara hlaupa út á völlinn, bara frjáls á fótboltavelli. Engin vandamál … ekkert í lífinu skipti máli í þessar 90 mínútur, þetta er bara það besta.“
Fólki með sjálfsvígshugsanir er bent á upplýsingasíma heilsugæslunnar s.1700, netspjallið heilsuvera.is, Hjálparsíma Rauða krossins s.1717, á netspjallið 1717.is og á Píeta símann s.552-2218. Þau sem misst hafa ástvin í sjálfsvígi er bent á stuðning í Sorgarmiðstöð s. 551-4141, upplýsingasíma heilsugæslunnar s.1700, netspjallið heilsuvera.is og á Píeta símann s.552-2218.