Nokkur fjöldi frægðarmenna var á meðal þeirra þúsunda sem lögðu leið sína í Geldingadal til að njóta hlýjunnar frá gosinu og horfa á sjónarspil sem er flestu öðru magnaðra.
Skærasta stjarnan var Kristín Jónsdóttir, jarðvísindamaður og talsmaður skjálftanna, sem gekk með almúganum á fjallið á meðan margt fyrirmennið hringsólaði í loftförum ofan við gosið. Elín Björk Jónasdóttir veðurfræðingur var einnig á stúfunum. Sturla Jónsson, vörubílsstjóri og forsetaframjóðandi, var mættur. Þið munið lætin í verkfallinu og frasann, gas, gas sem þá varð sígildur. Einhverjum datt í hug að fá Sturlu til að æpa „gas, gas“ en hann var horfinn áður en náðist að bera þá ósk fram. Þór Saari, fyrrverandi alþingismaður í atvinnuleit, skokkaði léttilega yfir stokka og steina. Einhver taldi sig hafa séð vöðvabúntið Gillzenegger stika stórum en það er óstaðfest. Eins og til að mynda mótvægi við þann jarðbundna eiginhagsmunamann skaust nunna í fullum einkennisklæðum upp snarbratta brekkuna.
Mynd: Reynir Traustason
Rokkstjörnurnar Tina Dicow og maður hennar, Helgi Hrafn Jónsson, voru á gönguskónum og með blik í augum. Vilhelm Gunnarsson, margverðlaunaður ljósmyndari Fréttablaðsins, skeiðaði upp hraun og hálsa með græjur til að fanga augnablik. Fjalar Sigurðarsson, fyrrvarandi fjölmiðlamaður, var mættur. Þóra Baldvinsdóttir, innanhússhönnuður og eiginkona fjármálaráðherra, skokkaði sem hind væri upp snarbrattar hlíðarnar. Þá bera að nefna Bolvíkinginn Benedikt Sigurðsson sem kleif fjallið með gítar á bakinu. Hann efndi til brekkusöngs og lék undir með kór Fyrstu skrefa Ferðafélags Íslands. Drunurnar frá gosinu lögðu til taktinn og allir í brekkunni tóku undir.