Ansy Björg var síður en svo ánægð með sumargjöf Reykjavíkurborgar, eins og hún kallar það, en sonur hennar fékk synjun frá Reykjavíkurborg um inngöngu í sérdeild fyrir börn með einhverfu. Drengurinn á að hefja skólagöngu í haust og spyr Ansy: „Er ekki skólaskylda fyrir öll börn á Íslandi?“
Hún skrifar á bloggsíðu sinni að sonur sinn sem sé með miklar sérþarfir og þarfnist mikillar aðstoðar við daglegt líf hafi verið einn af 38 umsækjendum um inngöngu í fyrrnefnda sérdeild, en aðeins átta börn voru tekin inn.
Að mati Reykjavíkurborgar var sonur hennar ekki í mestri þörf fyrir inngöngu þrátt fyrir „töluverða þörf.“
Ansy skrifar: „Er ekki einhver skekkja hér? Nú spyr ég mig hvað verður um þessi 30 börn sem þurfa á þessari aðstoð að halda?“
Segir Ansy henni hafa orðið ljóst á þeim árum sem hún hefur barist fyrir réttindum sonar síns að Reykjavíkurborg hefur málaflokk einhverfra síður en svo í forgangi og spyr hvort ekki sé augljóst að úrræði fyrir þennan hóp sé ábótavant þegar 38 umsóknir berast um skólapláss og 30 er hafnað.
Hún skrifar: „Nú erum við að tala um börn sem mörg geta lítið tjáð sig, eru mörg hver með þroska raskanir, sum með skyntruflanir, svo sem þola illa hávaða, ljós, snertingu og allt þar á milli. Einnig eiga þessi börn það til að líða mjög illa í stórum hópum og því fara þau í „meltdown“ og það getur þýtt klukkutíma af öskri og grátköstum og þá er dagurinn ónýtur.“
Og heldur áfram: „Nú spyr ég mig ekki bara sem foreldri barns með sérþarfir heldur hvað með öll hin börnin? Hvernig gengur kennsla fyrir sig þegar það er barn sem er inn í bekk sem þarf 150% athygli og umönnun, hefur þráhyggju til dæmis að kveikja og slökkva ljósin og við erum ekki að tala um einu sinni eða tvisvar, heldur 100 sinnum. Strákurinn minn þarf fullan stuðning og þó því væri mætt, þá er hann ekki að fara að sitja rólegur í 45 mínútur með fullum bekk að læra dönsku, þar sem hann er ekki einu sinni farinn að svara nafni.“
Segist Ansy hætt að botna í kerfinu. Hún segir sig og aðra foreldra í sömu stöðu þurfa að berjast fyrir réttindum barna sinna á meðan þau lenda á endalausum biðlistum eftir þjálfun og stuðningi og nú sé skólakerfið einnig að bregðast þeim, áður en skólaganga barnanna sé einu sinni hafin.
„Reiðin er svo mikil, þetta er bara sorglegt hvernig borgin sinnir OKKAR börnum sem búa hér og vera svo óheppin að fá ekki þá þjónustu sem þau þurfa á að halda til að lifa og læra eins og öllum „eðlilegum“ börnum er boðið upp á,“ skrifar Ansy.
Hún spyr sig hvað sé næst.
Ansy segist vera miður sín yfir þeirri staðreynd að barnið hennar sem á að vera fara byrja í skóla sé búið að fá neitun bæði í sérskóla og sérdeild. „Ég sé ekki að minn litli einhverfi strákur sé að fara í almennan bekk. Hvorki ætla ég að leggja það á hann, mig, kennarann né öll hin börnin sem eru í bekknum, enda eiga þau sinn rétt á að læra í friði og ró.“
Og skrifar Ansy að lokum: „Er skólaskylda bara fyrir þá sem geta verið í skóla? Eigum við sem foreldrar barna með sérþarfir alltaf að brosa og kyngja óréttlætinu hafandi þurft að berjast fyrir hverri einustu aðstoð sem börnin okkar hafa þurft á að halda!!!!“