Björgvin Páll Gústavsson, markvörður íslenska handknattleiksliðsins íhugar alvarlega að bjóða sig til borgarstjóra. Þjóðþekktur einstaklingur hafði samband við hann eftir EM og skoraði á hann. Björgvini Páli fannst hugmyndin ekki svo galin. Segir hann frá þessu á Facebook.
„Kvöldið sem ég lennti á Íslandi eftir EM fékk ég símtal frá þjóðþekktum einstaklingi sem ég ber mikla virðingu fyrir. Samtalið hófst á því að greina EM á methraða og ræða aðeins um veiruna skæðu en það var ekki eini tilgangur símtalsins. Hann var nefnilega líka að skora á mig að bjóða mig fram sem borgarstjóraefni í Reykjavík. Þessi maður þekkir vel til minnar ástríðu fyrir málefnum barna og vildi sjá mig taka slaginn enda þyrfti að taka borgina og snúa við málum þar. Það skrýtna er að þessi hugmynd hljómaði einhverra hluta vegna ekki svo galin og ég er virkilega hrærður yfir þeirri trú sem þessi góði vinur hefur á mér.“
En af hverju ætli þessi þjóðþekkti einstaklingur haldi að Björgvin yrði góður borgarstjóri?
„Hausinn fór eðlilega á fullt og ég hugsaði afhverju viðkomandi héldi að ég gæti orðið góður borgarstjóri. Gæti það verið vegna minnar sýnar á hvernig má auka vellíðan barna, bæta skólakerfin okkar og hlúa betur að foreldrum. Eða var það mín saga og mín reynsla sem fékk hann til þess að velta þessari hugmynd upp. Því meira sem ég hugsa þetta því meiri trú hef ég á því að þetta gæti smollið. Minn tilgangur í lífinu er að vera góð fyrirmynd og auka vellíðan en síðustu vikur og mánuði hef ég velt því mikið fyrir mér hvert sé næsta skref hjá mér í að hafa sem mest áhrif.“
Björgvin Páll segist vera miklu meira en bara handboltamaður, hann sé svo miklu meira og segir meðal annars;
„Ég er ekki bara handboltakall, ég er líka 6 ára strákurinn sem beit kennarinn minn, 8 ára strákurinn sem var tekin með hníf í skólanum og lagðir inná BUGL, 12 ára strákurinn sem fékk umsögn í sveit um að ég væri barn sem erfitt væri að elska, 13 ára strákurinn sem heyrði kennarann minn segja „Hann verður aldrei neitt þessi”, strákurinn sem skólakerfið brást, strákurinn sem fékk aldrei greininguna mína og lyfin mín, ég er strákurinn sem ólst upp við erfiðar aðstæður, strákurinn sem íþróttirnar björguðu, ég er iðnstúdentinn og bakarinn sem dúxaði.“ Björgvin heldur svo áfram og segir frá ótrúlegum sigrum sínum í lífinu. Hann sé meðal annars einnig faðir og eiginmaður með allskyns greiningar og fyrirmynd sem unnið hefur með börnum undanfarin ár.
Að lokum spyr hann lesendur sína hvort hann sé efni í næsta borgarstjóra Reykjavíkur. Miðað við viðbrögðin gæti svarið vel verið „já“.
„En er ég efni í næsta borgarstjóra í Reykjavík? Ég hreinlega veit það ekki… Ef ég tæki slaginn þá væri það einna helst til þessa að taka þátt í byltingu er kemur að málefnum barna. Það að merkja X við B, fyrir Björgvin og börnin er eitthvað sem hljómar allavega vel.“