Einar Kárason rithöfundur hefur lengi vel verið fastakúnni þar sem um er að ræða listamannalaun. Frá því hann kom fram á sjónarsviðið með það magnaða verk Þar sem Djöflaeyjan rís hefur hann gjarnan verið verðlaunaður af almenningi með föstum launagreiðslum hluta úr ári sem hafa tryggt honum framfærslu að nokkru marki.
Undanfarin ár hefur lítið kveðið að Einari á sviði bókmennta. Hann skrifaði sögu Jóns Ásgeirs Jóhannessonar athafnamanns sem fékk misjafnar undirtektir. Þá gaf hann út bókina Stormfuglar sem fjallar um sjómennsku á síðutogurum og háska. Nýjasta bók hans er Opið haf, sem byggir á sögu Guðlaugs Friðþjófssonar í Vestmannaeyjum. Sú bók hefur ekki náð flugi í jólabókaflóðinu.
Ofan á þau vonbrigði bætist að úthlutunarnefnd listamannalauna hefur smánað Einar með því að gauka að honum sex mánaða listamannalaunum á næsta ári á meðan minni spámenn fá full starfslaun. Einar er harðorður um þessa stöðu og lætur úthlutunarnefndina fá það óþvegið. „En svona er drulludelaþjóðfélagið sem við búum í; ekki þekki ég þetta Ranníslið persónulega, sem betur fer,“ skrifaði hann á Facebook.
Í fjögurra vasaklútaviðtali við Jakob Bjarnar Grétarsson á Vísi lýsir hann, af mikilli tilfinningasemi, verðleikum sínum, smánun og þrengingum og hótar að fá sér aðra vinnu …