Lesendur, vinsamlegast athugið: Eftirfarandi pistill var skrifaður þegar höfundurinn hafði keyrt í enn einu bandbrjálaða veðrinu út í búð og aftur heim. Á leiðinni úr bílnum gaf lægðin sem þá var yfir landinu, sú hundraðasta á árinu, höfundinum rækilega á kjaftinn og það aftur og aftur á meðan hann klöngraðist með báðar hendur fullar af matvælum sem kostuðu allt of mikið, í átt að heimili sínu. Lá við að hann færi að grenja þegar hann reyndi að opna dyrnar með lyklinum, sem tókst í fimmtu tilraun. Blautur, kaldur og lúbarinn í framan settist höfundurinn við tölvuna sína og hamraði eftirfarandi pistil á lyklaborðið. Í grunninn stendur hann þó 100 prósent við fullyrðingar sínar, en taka skal fram að um er að ræða skoðun höfundar og hún endurspeglar ekki endilega skoðun ritstjórnar Mannlífs.
Því hefur lengi verið haldið að okkur að forfeður okkar Íslendinga hafi verið miklar hetjur sem með harðfylgni og þrautseigju náðu að viðhalda byggð þrátt fyrir skelfilegt veðurfar og þá staðreynd að Ísland er eyja út í miðju ballarhafi. Þetta er allt saman kjaftæði. Forfeður okkar voru hálfvitar upp til hópa sem námu hér land í þeim tilgangi að sleppa við skattgreiðslur. Á leiðinni tóku þeir þræla frá Bretlandseyjum og sæddu og komu þannig í veg fyrir að hér yrði allt morandi í skyldleikaræktun, svona að mestu. Í dag eru þrælarnir í meirihluta á landinu á meðan skattsvikararnir, sem eru í minnihluta, ráða öllu.
Þessi pistill birtist í nýjasta helgarblaði Mannlífs sem má lesa í heild sinni hér.