Sæll Þór, formaður Landsbjargar, hjálp hjálp! Mannslíf í húfi
Já, hjálp hjálp, sagði ég! Ég veit um stóran hóp af fólki sem þú og þitt fólk verðið að bjarga. Ræsum alla út! Við megum engan tíma missa!
Ágúst Már, heldur þú ekki að hann hafi skroppið út til að kaupa í matinn en svo keypti hann engan mat. Hann eyddi tveimur mánaðarlaunum í söfnunarkassa. Heyrðu, svo reyndi hann að drepa sig á eftir.
Hún Karitas, úff, hún var ólétt og seldi allt og átti bara dýnu. Svo rústaði hún víst hjónabandinu. Hún sagði að hana hefði langað að deyja. Heldur þú að það sé nú? Svo auðvitað reyndi hún það, að drepa sig, bara út af fíkninni í kasssana þína, Þór.
Óskar Steinn, hann missti fjölskylduna og heimili sitt. En þetta er fallegt nafn, Óskar Steinn eins og Óskasteinn sem óskar þess að þú lokir þessum spilakössunum.
Jæja, hann Víðir Snær var með stelpuna sína en kassarnir þínir fengu jólagjafirnar og áramótamatinn. Í staðinn fengu börnin hans Víðis, pabba í sjálfsmorðshugleiðingum og ömurlegu minningu, ævilangt.
Svo er það Bjarni. Bjarni missti mömmu sína. Löngu löngu áður en hún dó, var hún ekki lengur til! Hún dó vegna spilakassa Landsbjargar.
Á meðan græddir þú!
Kæri Þór, formaður Landsbjargar, þú sagðir við RÚV um daginn að erfitt væri að mæta tilfinningaherferð með rökum. Fólkið á myndinni hér fyrir ofan, þau misstu pabba, misstu maka, misstu börn og á meðan græddir þú!
Þór, auðvitað veistu það aveg sjálfur, þú veist það innst inni, veist að allar almennilegar manneskjur, allir formenn björgunarsveita, allir almennilegir formenn, þeir myndu skrúfa fyrir rennsli blóðpeninganna ef þeir vissu afleiðingarnar.
Hér er eitt ókeypis ráð handa þér.
Ef þú fréttir af því að fólk missi börn, missi foreldra, missi aleigu, engin jól, grátandi fólk, mamma dáin, engin jól, engin afmælisgjöf, pabbi farinn, fólk reyni að deyja, fólk deyi …
Þór, ef þú fréttir að fólk sé týnt og ættingjar áhyggjufullir, hvað gera okkar vösku og harðsnúnu björgunarsveitarmenn þá? Það er hópur fólks í lífshættu!
Jú, þú ræstir út Landsbjörgu, allan herinn, allir í bátanna. Við ætlum að bjarga þessu fólki, segir þú en veist innst inni að þið bjargið bara sumu fólki.
Þú sagðir líka á RÚV að það myndi ekki lækna spilafíkn að loka spilakössum. Þú sagðir að það væri vont fyrir rekasturinn að loka spilakössum. Það skiptir bara engu máli, Þór. Ef Bjarni, Óskar, Karitas og öll hin, láta þig vita, að björgunarsveitin þín taki við blóðpeningum, sjálf Landsbjörg, þá skrúfar þú fyrir það rennsli strax!
Ef þú gerir það ekki, þá ert þú týndur og ég er hér til að bjarga þér.
Það er nefnilega fáránlega kaldhæðnislegt, að formaður Landsbjargar, hreyki sér að því að bjarga fólki á fjöllum en reki spilakassa sem taka líf og fólk týnist og sumir koma aldrei aftur heim.
Það er bara eitt orð yfir það, Þór formaður Landsbjargar, jú:
HRÆSNI.
Sorrí. Það er bara þannig. En ég hef trú á þér og alveg eins og ég hafði trú á Landsbjörgu í dag og vissi að þið væruð til staðar. Þess vegna er þetta sorglegt. Ég veit að þið eruð góðir. Við getum ekki án ykkar verið. Þið eruð hetjur og heljarmenni.
En þið verðið að vera góðir við alla.
Jæja, nú býð ég góða nótt. Núna er það lokaútkall Þór, formaður allra björgunarsveita, allir í bátana, björgum þessu fólki. Það er ekki of seint!