„Þetta er sú allra mesta mannvonska sem ég hef orðið vitni að og allt í boði Bláskógabyggðar með Ástu Stefánsdóttur sveitarstjóra í forsvari sem kvittar undir þetta viðbjóðslega bréf. Þið megið deila að vild.“
Svo líkur Steinunn Skúladóttir færslu sinni á Facebook þar sem hún greinir frá kaldri kveðju Bláskógabyggðar eftir að móðir hennar lést fyrir aldur fram. Steinunn segir að ekki hafi liðið mánuður frá því að móðir hennar lést þar til stjúpfaðir hennar fékk hótunarbréf frá Bláskógabyggð, undirritað af Ástu Stefánsdóttur sveitarstjóra. Steinunn gaf Mannlífi góðfúslegt leyfi til að endurbirta pistil hennar.
Þar fer Steinunn yfir málið frá a til ö. „Mamma mín Inga Björk og stjúpi minn Jón Þór hafa verið með hjólhýsi í Bláskógabyggð síðastliðin 20 ár. Þau hafa verið dugleg að byggja upp fallega og notalega aðstöðu í kringum hjólhýsið sitt. Börnin þeirra og barnabörn eiga dásamlegar minningar frá sumrunum þarna með ömmu, afa og okkur foreldrunum. Fyrir einu og hálfu ári greinist mamma með íllvígt heilaæxli og strax ljóst að hún ætti ekki mikinn líftíma eftir, nokkrum mánuðum áður er þeim sagt upp leigunni á hjólhýsastæðinu og fara strax af stað viðræður á milli leigutaka hjólhýsasvæðisins og Bláskógabyggðar varðandi að vinna að lausn þannig að hjólhýsasvæðið fái að vera starfrækt áfram og skiljanlega er fólk áfram á svæðinu á meðan samningaviðræður standa yfir. Í júlí 2022 er svo tekin sú ákvörðun að hjólhýsasvæðinu yrði lokað!,“ lýsir Steinunn.
Í dag er mánuður síðan Inga Björk, móðir hennar, lést. Hún var einungis 56 ára. „Þann 22. júlí 2022 deyr mamma ekki nema 56 ára eftir mjög erfið veikindi sem hafa tekið ofsalega á fjölskylduna og sér í lagi manninn hennar sem hugsaði um hana mjög veika fram undir það síðasta. Hún er svo jörðuð 2 ágúst. Af skiljanlegum ástæðum hefur stjúpi minn ekki farið austur í sumar til að taka allt niður þar sem bæði allur hans tími fór í að hugsa um mömmu og hann var einnig að vona að hann gæti fengið að hafa hjólhýsið þarna áfram þar sem þetta var uppáhaldsstaðurinn hennar sem var henni svo kær. Eftir jarðarförina þá hefur hann verið langt niðri og ekki treyst sér til að fara austur án mömmu. Þann 18 ágúst fær hann svo ábyrgðarbréf frá Bláskógabyggð. Mamma var skráð fyrir hjólhýsinu og fær stjúpi minn fyrirmæli um að koma hjólhýsinu og pallinum og öllu af lóðinni ÞEGAR Í STAÐ! Að öðru leyti yrði leigutaki (mamma) borinn út og gerð krafa í dánarbúið hennar fyrir þeim kostnaði sem af hlýst,“ segir Steinunn.
Stjúpfaðir hennar sá ekki annað í stöðunni en að fara austur. „Hann fer því austur á föstudaginn og byrjar að rífa allt niður. Allt sem mömmu var kærast. Allt líf sem þau voru í sameiningu búin að byggja þarna upp í 20 ár, tveimur vikum eftir jarðarförina hennar. Hann hringir svo í mig bugaður á laugardaginn og segist ekki geta gert þetta einn því þetta sé svo erfitt. Sonur minn fer þá rakleiðis austur og fer að hjálpa afa sínum að brjóta niður allt sem ömmu hans var kærast og allar minningar sem hann hefur átt þarna með ömmu sinni. Hann er 20 ára og hefur komið þarna á hverju einasta sumri frá því hann var smábarn. Hann er svo með afa sínum yfir nótt og heldur áfram á sunnudeginum að rífa niður og þá kemur systir mín og hennar maður og hjálpa til við að rífa allt niður þannig að nú er lítið eftir. Nema að gefa hjólhýsið því það eru brunaútsölur á hjólhýsinu þessa dagana í boði Bláskógabyggðar!,“ segir Steinunn.
Hún segir að Jón Þór hafi verið bugaður eftir þetta. „Stjúpi minn kom til mín í gærkvöldi eftir að hafa eitt helginni í að rífa niður allar minningarnar sínar með konunni sinni og var bugaður. Hann átti erfitt þegar hann jarðaði konuna sína til 40 ára en að þurfa að rústa öllu sem henni þótti vænt um það var talsvert erfiðara og ekki hægt að leggja á nokkurn eiginmann eða fjölskyldu sem er nýbúin að ganga í gegnum svona mikinn missi. Það hefði ekki verið neitt mál fyrir Ástu sem skrifar undir þetta bréf að hringja í stjúpa minn og athuga hver staðan sé og kannski finna einhverja sameiginlega lausn í stað þess að reka hann út ÞEGAR Í STAÐ og hóta að hjóla í dánarbú mömmu varðandi kostnað. Það er ekkert mannlegt við þessi vinnubrögð og ekkert nema skepnuskapur og mannvonska. Það eru nokkur hjólhýsi sem hafa frest til áramóta til að fara af lóðinni og hefði ekki verið mikill skaði fyrir bæjarfélagið að veita honum einhvern frest í ljósi aðstæðna,“ segir Steinunn og deilir myndum af bréfinu.
