Þórarinn Leifsson rithöfundur segist á Facebook hafa átt fagnaðarfund í morgun fyrir utan kaffihúsið á Skólavörðustíg. Þar hitti hann gamlan vinnufélaga sem var nú að starfa við að hirða rusl. Þórarinn segir fastagesti kaffihússins hafa litið niður á manninn og svo sig fyrir að ræða við hann. Egill Helgason, fjölmiðlamaður og einn fastagesta, mótmælir þessu harðlega, þó hann hafi ekki verið á staðnum.
„Var í morgunkaffi með rjóma íslensk samfélags á kaffihúsi á Skólavörðustig hvar aðeins láta sjá merkustu synir íslands – mikill heiður að vera innundir í slíkum félagsskap. Nema hvað! Þegar ég var að sleikja síðasta dropann úr tvöföldum Capuchino fer heldur ófrýnilegur ruslakarl að öskra í áttina að mér, fúlskeggjaður ruddi, af erlendu bergi brotinn. Var þá ekki Írek vinur mínn mættur í öllu sínu veldi. Algjör öðlingur sem auðveldaði mér fyrstu sporin í leiðssögn fyrir um fjórum árum. Hvern djöfullinn ertu að sópa rusli, Írek? Áttu ekki að vera að ferja túrista? Ég tók eftir því að sumum silkihúfum á Skólavörðustíg fannst ekkert sérstaklega smart að ég væri að kallast á við ruslakarla og varð heldur fátt um kveðjur þegar ég lagði frá mér bollan og ók í burtu,“ lýsir Þórarinn.
Egill Helgason segir í athugasemd að þessu trúi hann ekki. „Ég mætti ekki í kaffi í morgun, en ekki hef ég orðið var við að félagsr líti niður á ruslakarla eða fólk almennt. Kaffistéttin er kærleiksríkt samfélag. Einn okkar, sá frægasti myndi ég telja, er meira að segja með sérstakan gripil sem hann notar til að tíns upp rusl á förnum vegi…“
Eirikur Bergmann, stjórnmálaprófessor og fastagestur, staðfestir þetta. Hann hafi verið á staðnum. „Bíddu nú við. Ég var þarna og ekki varð ég var við að nokkrum hafi þótt það á nokkurn hátt ósmart. Þvert á móti er þarna gott félag við alla á svæðinu. Þetta segi ég, fyrrverandi öskukarl sjálfur,“ segir Eiríkur.