Það sem meira skiptir máli er að vinna með okkur
Haraldur ræddi málið við föður sinn sem hann hafði nýráðið í vinnu og sagði honum að nú stæði til að byggja hundrað rampa á einu ári. Feðgarnir ræddu við Dag B. Eggertsson borgarstjóra og svo byrjuðu þeir að safna peningum fyrir átakið. Borgarstjóri tók vel í hugmyndina og stofnaður var aðgengissjóður Reykjavíkur.
„Við fengum borgina með og það er tvennt sem hún kom með. Í fyrsta lagi peningar, en það sem meira skiptir máli er að vinna með okkur. Við vorum með verkefnastjóra inni á umhverfis- og skipulagssviði sem við unnum mikið með og þá var hægt að gera þetta hraðar,“ segir Haraldur.
„Svo fengum við styrki frá mjög öflugum og stöndugum fyrirtækjum sem komu að þessu með okkur.“
Féð kom þó líka að miklu leyti frá Haraldi sjálfum og svo tóku ýmsir styrktaraðilar þátt í verkefninu. Það fór hægt af stað en um leið og boltinn fór að rúlla rúllaði hann hratt og örugglega. „Við byrjuðum að framkvæma og þá tók þetta bara fjóra mánuði. Það var aðallega undirbúningsvinnan sem var þrír mánuðir eða eitthvað svoleiðis en þegar þetta kom í gang þá rúllaði það. Við vorum að taka einhverja tvo rampa á dag,“ segir Haraldur.
Fallegt eða nytsamlegt
Inni á heimasíðu verkefnisins rampur.is er hægt að sjá „fyrir og eftir“ myndir af þeim stöðum sem ramparnir hafa verið settir. Þeir eru ansi ólíkir en oftast fer lítið fyrir þeim.
„Þegar það er hægt gerðum við rampana eins ósýnilega og hægt er. Við vildum sýna fram á að þetta væri ekki eitthvað sem þyrfti annaðhvort að vera fallegt eða nytsamlegt því það er alveg hægt að gera bæði. Að þeir falli vel að byggingunum og þetta sé þannig að þú átt að upplifa þetta eins og það hafi alltaf verið þarna,“ segir Haraldur.
Aðspurður að lokum hvernig það sé að flytja af vesturströnd Bandaríkjanna hingað á norðurhvel jarðar svarar hann: „Kalt. Mannlega er það ekki kalt, en það er rosalega kalt.“