Hjálmar Jónsson svarar formanni Blaðamannafélags Íslands fullum fetum í aðsendri grein á Vísi og Mannlífi í dag.
Fyrrverandi framkvæmdarstjóri og formaður Blaðamannafélags Íslands, Hjálmar Jónsson svarar núverandi formanni félagsins, Sigríði Dögg Auðunsdóttur í aðsendri grein. Þar svarar hann grein Sigríðar Daggar sem birtist á heimasíðu BÍ á dögunum en formaðurinn hefur sakað Hjálmar meðal annars um slæma meðferð á fé félagsins. Þessu svarar Hjálmar sem og bendir á fyrirhugaðar breytingar á félagsréttindum lífeyrisþesa í Blaðamannafélaginu.
„Þá á svo gott sem að reka úr félaginu með því að svifta þá atkvæðisrétti um fjármál og forystu félagsins, samkvæmt tilögu að lagabreytingu á framhaldsaðalfundi félagsins. Það er einsdæmi meðal stéttarfélaga í þessu landi. Það er til að æra óstöðugan að elta ólar við allar þær rangfærslur sem þar eru á borð bornar, en nauðsynlegt að ítreka nokkur meginatriði, svo fólk haldi ekki að boðskapurinn úr Undralandi eigi við rök að styðjast.“ Þetta segir Hjálmar í upphafi bréfsins og bætir síðan við: „Jafnframt verð ég að óska eftir birtingu þessarar greinar á almennum vettvangi og vona að hún nái athygli þeirra sem málið varðar, því í pútíniskum heimi formannsins hef ég ekki málfrelsi og tillögurétt.“
Bendir Hjálmar á að í öðrum stéttarfélögum á Íslandi haldi félagsmenn fullum rétti eftir að þeir hafa hætt störfum. „ „Þeir félagsmenn, sem hætta störfum sökum aldurs (67 ára eða eldri) eru undanþegnir gjaldskyldu.” Grein 5.6 í félagslögum Grafíu (Félags bókagerðarmanna). Lífeyrisþegar eru sum sé fullgildir félagar án þess að greiða gjöld, eins og verið hefur í Blaðamannafélaginu.
„Eldra félagsfólk sem fær greiddan ellilífeyri og hefur verið í félaginu í a.m.k. 5 ár samfellt fyrir töku eftirlauna telst áfram félagsfólk í VR en nýtur ekki kjörgengis.” Grein 3 í félagslögum VR. Eina takmörkunin er framboð til stjórnar og stjórnar sjóða VR, en lífeyrisþegar njóta félagsréttinda að öðru leyti.
Og grein 9c hjá Eflingu: „Félagsmenn 67 ára og eldri sem hættir eru störfum halda félagsréttindum þó þeir greiði ekki félagsgjöld enda hafi þeir verið fullgildir félagsmenn við starfslok”.“
Bæti Hjálmar við: „Hér er þetta svart á hvítu, meðal annars hjá tveimur stærstu stéttarfélögum landsins sem ná til til meira en helmings almenna vinnumarkaðarins. Það eru því hrein og klár ósannindi í grein formannsins að í örfáum tilfellum njóti lífeyrisþegar í stéttarfélögum fullra félagsréttinda.“
Í lok greinarinnar segir Hjálmar að félagið hafi hingað til staðið sig vel fjárhagslega.
„Blaðamannafélagið hefur til þessa staðið vel fjárhagslega, en vitanlega skiptir máli hvernig haldið er á fjármálum félagsins.Formaðurinn upplýsir að bókfærðar eignir félagsins hafi numið um 750 milljónum króna um síðustu áramót.Markaðsvirðið er hins vegar mun meira vegna verðmætra fasteigna félagsins. Lætur nærri að það nemi tæpum einum milljarði króna á verðlagi í dag.“
Telur hann loks upp nokkur dæmi um slæma meðferð á fé núverandi stjórnar BÍ:
„Það skiptir máli að vel sé haldið á þessum verðmætum og að þeim sé ekki sóað í vitleysu. Þá á ég t.d. við ráðningu starfsmanna umfram þörf, vanhugsaðar auglýsingaherferðir eða stofnun gagnslausra samfélagssjóða á kostnað grundvallarréttinda blaðamanna eins og réttar til greiðslu sjúkradagpeninga. Svona gerir maður einfaldlega ekki!“