Í sjö daga ráfaði Kristinn Jónsson frá Tjörnum í Eyjafirði, hrakinn, kaldur og matarlaus þvert yfir landið. Lagðist hann fyrir að kvöldi sjöunda dags og gerði ráð fyrir að kveðja jarðvistina, en tilviljun, lán, kraftaverk, eða hvað menn vilja kalla það, varð honum til lífs.
Bóndi úr Gnúpverjahreppi fann Kristinn klæðlítinn og aðframkominn, en hann hafði villst á fjöllum í Eyjafirði og gengið meðan krafta naut við en heldur betur farið villur vegar.
Þannig var að 4. október, 1898, var bóndinn í Minni-Mástungu í Gnúpverjahreppi, Eiríkur Ólafsson, í skógarferð í Búrfelli, við Þjórsá, um þriggja stunda gang fyrir ofan efstu bæi hreppsins. Var Eiríkur að safna við, búinn að klyfja klára sína og bjóst til heimfarar. Sá hann þá að hallaðist á einum hestinum og fór að finna lurk ofan á léttari klyfina.
Á meðan Eiríkur baukaði við þetta sá hann út undan sér að hrísla hreyfðist skammt frá honum. Hann leit þangað og sá hvar maður reis upp við dogg.
Lesa meira hér