Landsmót hestamanna hefst í dag og er viðburðurinn stór dagur á hverju ári í lífi hestamanna sem koma af öllu landinu á hvert til að keppa í hestamennsku. Linda Karen Gunnarsdóttir hefur þó áhyggjur af hestunum sem taka þátt í mótinu og bendir á að rannsóknir hafi sýnt að hestum á sem keppa á mótum hér á landi líði illa.
„Í nýlegri rannsókn J.W. Christensen og fl. (2024) var hegðun hrossa í keppni hér á landi skoðuð með áherslu á merki um sársauka eða óþægindi. Rannsakendur notuðust við myndbandsupptökur. Niðurstöður sýndu að hegðun sem bendir til að hrossum líði illa sé þó nokkuð algeng í keppni, sérstaklega þegar riðið er tölt (T1) eða skeið. Dæmi um hegðun sem bendir til sársauka hjá hrossum eru m.a. taglsláttur, teygð efri vör, hrossið opnar munninn ítrekað svo sést í tennur, það hristir höfuðið og hækkar eða lækkar höfuð í reið til að komast undan taumhaldi knapa. Rannsakendur benda á að þetta þurfi að rannsaka frekar en niðurstöður séu í samræmi við aðrar sambærilegar rannsóknir sem gerðar hafa verið í öðrum hestaíþróttum erlendis,“ skrifar Linda í pistli sem birtist á Vísi en hún er formaður Dýraverndarsambands Íslands.
Vill sporna við þessari þróun
Linda telur að mikilvægt sé að þessi mál séu skoðuð og meiri áhersla verði lögð á líðan hesta. „Undanfarin ár er t.d. orðið algengara að sjá hross í keppni með höfuðið þröngvað niður og að kverkinni þannig þau eiga erfitt með að draga andann eðlilega sem er óviðunandi. Það er nauðsynlegt að spornað sé við þessari þróun. Dýraverndarsamband Íslands vill benda á að sýningar og keppni á hestum á aldrei að vera á kostnað velferðar og heilsu þeirra.“
Þá nefnir Linda einnig að mótum í eins og Landsmótinu sé tónlist spiluð hátt og slíkt skapi streitu fyrir hesta. „Sumir þulir hvetja jafnvel áhorfendur til að fagna á meðan hrossin eru í braut, eins og að þenja bílflautur, klappa eða hrópa. Hross eru flóttadýr sem í eðli sínu forðast hávaða og hafa mun næmari heyrn en manneskjur. Hross upplifa því almennt streitu í slíkum aðstæðum en geta yfirleitt afborið þær séu þau undirbúin fyrir það. Hross geta hins vegar brugðist við t.d. með því að fælast, flýta sér eða missa einbeitingu sem þá leiðir til þess að knapar þurfa að taka fastar í tauminn en annars hefði þurft.“