Undanfarin ár hefur borið á aukinni umræðu um svokallaða sjálfsdýrkendur, eða narsissista. Hefur það að öllum líkindum gerst með opnari umræðu um ýmiss konar ofbeldi, þar sem sumir einstaklingar hafa meðal annars lýst reynslu sinni af nánum samsböndum með sjálfsdýrkanda, skaðlegu hegðunarmynstri viðkomandi og andlegu ofbeldi í samskiptunum.
Í gær fjallaði Mannlíf um skilgreiningar á sjálfsdýrkendum og fimm mismunandi tegundir þeirra, samkvæmt skilgreiningum Dr. Ramani Durvasula sem hún fór yfir í viðtali við Med Circle. Þær tegundir eiga þó ávallt ýmislegt sammerkt, en skilgreiningarnar hjálpa til við að koma auga á ólíkar birtingarmyndir sjálfsdýrkandans.
Mannlíf vill gjarnan heyra frá lesendum sínum hvort þeir telji sig þekkja sjálfsdýrkanda í sínu nánasta umhverfi.
Athygli skal vakin á því að flest fólk er með einhverja snert af sjálfhverfu og hegðunarmynstrum sem falla inn í einkenni sjálfsdýrkenda, en það er þegar einkennin eru orðin talsvert meiri en góðu hófi gegnir sem hugsanlega er hægt að tala um sjálfsdýrkanda. Auk þess þurfa einkennin að valda fólkinu í kring um þessa einstaklinga ama og vanlíðan, og jafnvel þeim sjálfum líka. Einkennin þurfa að hafa verið til staðar og litað félagsleg samskipti og hegðunarmynstur viðkomandi almennt yfir öll fullorðinsárin. Hægt er að vera sjálfsdýrkandi, eða með sterk einkenni í þá átt, án þess að ná upp í klíníska greiningu á sjálfsdýrkunarpersónuleikaröskun (e. narcissism personality disorder).
Það skal einnig tekið fram að oft er þetta fólk ekki á nokkurn hátt meðvitað um að þetta sé að valda því vandræðum í samskiptum og hinu daglega lífi, heldur kennir það öðrum einkennum, eða öðru fólki, um allt sem aflaga fer.
Hægt er að lesa meira um einkennin hér og greiða atkvæði hér fyrir neðan.