Hæstaréttarlögfræðingurinn Jón Steinar Gunnlaugsson var mjög ósáttur með framkomu skólastjóra Verzlunarskóla Íslands.
„Það er eins og þú skiljir ekki að þú ert einhver ömurlegasta persóna sem ég og fjölskylda mín hefur kynnst fyrr og síðar. Þú situr sem skólastjóri í framhaldsskóla og beitir þar geðþóttavaldi og veitist að ungmennum við skólann og velferð þeirra með ofríki og fautagangi. Framkoma þín bendir til þess að þú sért ekki heill heilsu. Það kemur ekki til greina að börn mín setjist á skólabekk í skóla sem lýtur yfirstjórn manns eins og þíns. Þú verður að þjóna lund þinni á öðrum börnum en mínum,“ sagði Jón Steinar Gunnlaugsson, hæstaréttarlögfræðingur og síðar hæstaréttardómari, í bréfi til þáverandi skólastjóra Verzlunarskóla Íslands árið 2004.
Tilefni bréfsins var að allir krakkar sem voru að klára 10. bekk fengu staðlað bréf frá skólanum þar sem krakkarnir voru hvattir til að sækja um skólavist í Verzlunarskóla Íslands. Þáverandi skólastjóri skólans, Þorvarður Elíasson, ákvað að birta bréfið með sérstökum hætti. Hann hengdi bréfið upp á göngum skólans. Þegar Þorvarður var spurður um ástæðu þess svaraði hann teldi rétt að kennarar skólans fengu að sjá bréfið. „Jón Steinar er ritfær maður og með sérstakan stíl,“ sagði Þorvarður í samtali við DV.
Forsaga málsins eru deilur Þorvarðar og Jóns varðandi skólagöngu Gunnlaugs, sonar Jóns, en hann var nemandi við Verzlunarskóla Íslands. Deildu Þorvarður og Jón um einkunnargjöf Gunnlaugs.
„Ég neitaði að víta kennara skólans í ákveðnu máli,“ sagði Þorvarður um málið.
Jón var ósáttur með framgöngu skólastjórans og vildi meina að sonur hans fengi ekki sömu meðferð og aðrir nemendur skólans.
„Þá reyndi skólastjórinn með ótrúlegum aðferðum að hindra framhald á skólagöngu hans. í meginatriðum fólst málið í því að drengurinn hafði gerst sekur um fjarvistir úr tímum í skólanum sem stóðu í sambandi við að hann hafði verið kosinn formaður málfundafélags skólans. Sú tímasókn hans var að undirlagi skólastjórans. Kennaraeinkunnir í um það bil helmingi námsgreinanna voru lækkaðar þannig að hann lækkaði í meðaleinkunn frá jólaprófi til kennaraeinkunna úr 8,70 niður í 5,00,“ sagði Jón Steinar í viðtali við DV.
„Ljóst er að málsmeðferðin gagnvart syni mínum var algjörlega einstök við skólann. Engar reglur voru í gildi og skólastjórinn stóð fyrir því að beitt var geðþóttaákvörðunum um þetta gagnvart honum. Ég brást við því þannig að ekki kæmi til greina að yngri börn mín settust á skólabekk í þessum skóla á meðan þessi maður væri þar skólastjóri. Þegar hann svo ítrekað sendir þeim bréf með boðum um skólavist og virðir ekki ósk mína sá ég ástæðu til að svara honum.“
Jón Steinar sendi Mannlífi tölvupóst og vildi fá að koma eftirfarandi athugasemd á framfæri:
„Hér er gefin afar röng mynd af samskiptum mínum við skólastjórann. Ég segi frá þessu máli á bls 191 – 196 í endurminningabók minni „Í krafti sannfæringar“. Eins og þar kemur fram veittist skólastjórinn að syni mínum með þeim hætti að reyna að hindra hann í að komast áfram á milli bekkja í skólanum. Til dæmis lét hann breyta tveimur einkunnum í bókfærslu úr 2×10.00 á jólaprófum í 2×2,0 í vetrareinkunn. Ótrúlegt þar sem jólapróf var meginstofninn í árseinkuninni. Það foreldri sem hefði ekki gripið inn í þessa atburðarás væri eitthvað skrítið. Sonur minn gerði hins vegar sjálfur það sem þurfti til að brjóta þessa aðför á bak aftur. Menn geta lesið kaflann í bók minni og kynnt sér þessa fáránlegu aðför. Ekkert var ofsagt í bréfi mínu til þessa sjúka manns, sem aldrei hefði átt að koma nærri því að stjórna skólastarfi.“