Sólveig Svavarsdóttir, kennari og fjöurra barna móðir aðhyllist hæglætslífsstíl auk þess sem hún kennir syni sínum, sem er í öðrum bekk, heima.
Sólveig er varaformaður Hæglætishreyfingarinnar og heldur úti ásamt nokkrum öðrum heimasíðunni
Hæglæti.is.Á síðunni er hægt að nálgast mikið magn af praktískum upplýsingum um hvernig fólk geti tileinkað sér rólegri lífsstíll og hversdag.
Hæglætishreyfingin er hreyfing fólks sem hefur tileinkað sér eða hefur áhuga á að tileinka sér hæglæti (e. slow living).
Hæglæti er svar við hraða og streitu samfélagsins sem leiðir marga inn í kulnun, kvíða og uppgjöf. Hæglæti er val um að lifa meðvitaður og að hafa stjórn á og val um það hvernig maður ver tíma sínum; það er að vera meðvitaður um að maður hefur alltaf val um ákvarðanir og aðstæður og þar með að upplifa sig ábyrgan fyrir eigin líðan, heilsu og samskiptum sínum við aðra.
Að lifa í hæglæti er að vera í núvitund: Að vera vakandi og með athygli á líðandi stund; að heyra vel og hlusta; að anda og njóta; að velja meðvitað að takmarka streitu; taka sér minna fyrir hendur og gera færri hluti. Og ekki síst að beina athyglinni frekar að því að vera í stað þess að vera upptekinn af því að gera æðislega mikið.
Í hlaðvarpsþættinum Þvottahúsinu með Gunnari og Davíð Wiium var rætt við Sólveigu Svavarsdóttu, kennara og fjöurra barna móður sem aðhyllist hæglætislífsstíl auk þess sem hún kennir syni sínum sem er í öðrum bekk, heima.
Hæglætið vill Sólveig meina að sé svar við hraða og streitu sem svo margir upplifa í nútíma samfélagi, með tilheyrandi afleiðingum, svo sem kulnun, kvíða og uppgjöf.
„Ég held að það séu ákveðnar týpur sem fara í kulnun,“ segir Sólveig og bætir við:
„Fullkomnunaráráttukvíðatýpur, svona eins og ég var, fara bara út í lífið og ætla bara að vera með þetta. Þurfa að vera ógeðslega flottar á yfirborðinu, vera í þessu og hinu, með ógeðslega góðar einkunnir, vera í ógeðslega góðu formi og allt þetta.“
Eitt af mikilvægustu verkfærum Sólveigar og hennar stóru fjölskyldu er útiveran.
Í því samhengi heldur hún úti Instagram-reikningnum útivera og börnin. Þar skrásetur hún alla sína fjölbreyttu útiveru með fjölskyldunni sem hún deilir með öðrum og þeim óteljandi möguleikum sem íslensk náttúra hefur upp á bjóða til útivistar.
„Ég held að við, fullorðna fólkið, getum alveg nýtt okkur börnin meira til þess að ná okkur til baka því við vorum einu sinni börn og þau eru snillingar í núvitund. Meðvitað geri ég það stundum að elta börnin mín í stað þess að þau séu að elta mig, vera á þeirra hraða, skoða hlutina með þeim, hætta að reka á eftir þeim,“ segir Sólveig.
Sólveig sem er kennaramenntuð, er ein fjögurra einstaklinga hér á landi sem er með barnið sitt í heimaskóla.
Sonur hennar sem er í öðrum bekk stundar nám eftir námsskrá heima fyrir með móður sinni í stað þess að ganga í skóla eins aðrir jafnaldrar hans. Sólveig segir þessi ákvörðun vera í beinni tengingu við hæglætislífsstílinn sem hún hefur tileinkað sér; segir hefðbundinn átta tíma skóladag geta verið stútfullur af miklum hraða og streitu, sem hentar ekki öllum börnum.
Stórir bekkir, samhliða svokölluðu einstaklingsmiðuðu námi í menntakerfinu, ganga ekki upp að mati Sólveigar:
„Ég kenndi ellefu nemendum minn draumavetur og það var dásamlegt. Ég náði utan um hópinn og var meira að segja með góðan stuðningsfulltrúa með mér, þvílíkur árangur, þvílík ánægja hjá foreldrum og gæði í kennslu,“ segir Sólveig.
Heimakennsla hentar ekki öllum börnum, en hentar syni Sólveigar. Hún sinnir kennslunni í samvinnu við hverfisskólann og skilar inn kennsluáætlun þar sem markmið vetrarins eru skilgreind.
Kennsludagurinn byrjar oft rólega, enda er hún með þrjú önnur börn sem hún þarf að koma af stað út í daginn.
Þar næst taka við ýmis störf tengt því að fóðra hænurnar og kanínurnar, sem og út að ganga úti með hundana sína tvo.
Um klukkan tíu hefst svo bóklegt nám, sem getur staðið fram að hádegismat. Restin af deginum fer í hefðbundin störf af ýmsu tagi inni á heimilinu, eða í garðinum. Tiltekt, matseld, föndur og handverk.
Maður Sólveigar er sjómaður, hann er í því kerfi að hann er þrjár vikur í landi, og svo þrjár vikur úti á sjó.
Á meðan hann er í landi tekur hann að sér almennt handverk með drengnum; svo sem smíði í bílskúrnum, svo eitthvað sé nefnt.
„Þessi litli skóli, sem ég er ekki enn búin að nefna, hefur það sem aðalmarkmið að börnum líði vel; einstaklingar sem verður sáttur við lífið og tilveruna: Það er númer eitt tvö og þrjú,“ segir Sólveig.
„Ef þér líður vel þá getur þú lært, ef þér líður illa og ert með kvíða og streitu átt þú bara erfitt með að læra, og við erum alltof oft að troða einhverju ofan í bullandi kvíðin börn og skiljum svo ekki af hverju þau eiga erfitt með að læra.“
