Sósíalistaflokkurinn stingur upp á að ríkið hagræði með því að skera niður „ofurlaun og sporslur“ til ráðamanna.
Kosningastjórn Sósíalistaflokks Íslands var að senda frá sér ályktun um hagræðingaraðgerðir ríkisstjórnarinnar. Þar segir að ein mikilvægasta hagræðingin sem hægt er að ráðast í sé að „skera niður ofurlaun og sporslur til ráðamanna sem eiga ekki að vera í allt öðruvísi efnahagsumhverfi en almenningur.“
Ályktunin hefst á eftirfarandi máta:
„Vinnum gegn elítustjórnmálum: Ályktun um hagræðingaraðgerðir ríkisstjórnarinnar
Ein mikilvægasta hagræðingin sem hægt er að fara í er að skera niður ofurlaun og sporslur til ráðamanna sem eiga ekki að vera í allt öðruvísi efnahagsumhverfi en almenningur. Lægstu laun þingmanna eru nú 1.525.841 kr. á mánuði en hæstu laun 2.487.072 kr. Þingmenn fá síðan oft ýmsar greiðslur ofan á launin. Laun ráðherra eru í flestum tilfellum rétt tæplega 2.500.000 kr. Einnig fá þingmenn mjög háar aukagreiðslur ef þeir gegna formennsku eða varaformennsku þingflokks. Þingmenn fá einnig oft greiddan fastan mánaðarlegan kostnað sem getur numið hundruðum þúsunda. Sósíalistaflokkur Íslands telur að setja þurfi stefnu um hvað teljist eðlilegur munur á milli hæstu og lægstu launa hjá hinu opinbera þannig að munurinn verði ekki meira en þrefaldur. Lægstu laun í landinu samkvæmt kjarasamningi Eflingar og VR við SA eru um 450.000 kr.“
Í seinni hluta ályktun Sósíalistaflokksins segir að best sé að ráðamenn byrji á sjálfum sér í boðuðum hagræðingaraðgerðum, til að „vinna gegn því að ráðamenn verði að hálaunaðri elítu“.
„Fjármunum okkar er ekki best varið með ofurlaunum sem aðgreina ráðamenn frá veruleika almennings. Það eitt að ræða við manneskju sem ekki nær endum saman gefur einungis grófa mynd af því hvernig sú staða er í raun. Til að vinna gegn því að ráðamenn verði að hálaunaðri elítu, er eðlilegt að þeir byrji á sjálfum sér í boðuðum hagræðingaraðgerðum. Hversu mikið myndi þjóðarbúið spara á ári ef þingmenn væru með sambærileg laun og grunnskólakennarar sem í dag nema 632.887 kr. grunnlaunum? Myndi slík hagræðing ekki einnig skila sér í jarðbundnari ráðamönnum, í auknum tengslum við þann efnahagslega veruleika sem margir búa við?
– Kosningastjórn Sósíalistaflokks Íslands.“