- Auglýsing -
Þórður Snær Júlíusson mun ekki taka sæti á þingi, hljóti hann kosningu. Þetta tilkynnti hann í yfirlýsingu í hádeginu í dag.
Í yfirlýsigu sem Þórður Snær Júlíusson, fyrrum ritstjóri og núverandi frambjóðandi Samfylkingarinnar, segist hann bera fulla ábyrgð á bloggskrifum þeim sem birtst hafa í fjölmiðlum að undanförnu og að hann skammist sín mjög fyrir þau. Segist hann skilja að skrifin hafi valdið miklum skaða og sé hluti af stærra vandamáli. Þórður segist einnig vera búinn að þroskast og breytast á þeim 20 árum sem liðið hafa frá skrifunum, aðallega eftir að hafa hlustað á konur lýsa „óttanum sem þær þurfa að lifa með“. Að lokum tilkynnir Þórður Snær að nái hann kosningu í komandi þingkosningum, muni hann eftirláta næstu konu á lista sæti sitt á þingi.
Hér má lesa yfirlýsinguna í heild sinni:
Yfirlýsing
Ég ber alla ábyrgð á þeim bloggskrifum sem hafa birst í fjölmiðlum síðustu daga. Ég skammast mín djúpt fyrir þau. Skrifin voru röng, meiðandi og skaðleg. Það er hægt að velja hvaða sterka neikvæða lýsingarorð sem við eigum í orðabókinni. Þau eiga við um þessi skrif. Ég bið alla sem hafa orðið fyrir áhrifum af þeim, og bara alla yfir höfuð, aftur og ítrekað, afsökunar á því að hafa skrifað með þessum hætti. Ég geri mér með öllu grein fyrir því að svona skrif og svona sjónarmið hafa valdið miklum skaða í fortíð, nútíð og framtíð og að þau skipti máli í að kvenfjandsamleg menning hefur þrifist. Ég skil að það sem ég skrifaði á þessum tíma er hluti af stærra vandamáli og að það sé mikilvægt fyrir mig að viðurkenna það. Fyrri afsökunarbeiðni mín og ábyrgðartaka átti ekki að vera sett fram með léttúð. Hún, líkt og þessi, er einlæg og án fyrirvara.
Ég er ekki fórnarlamb neinna aðstæðna. Ég ætla ekki að reyna að réttlæta skrifin. Ég hefði einfaldlega átt að vita betur og gera betur. Ég fer ekki fram á að umræðu um skrifin sé lokið með neinum hætti þótt ég hafi beðist afsökunar og iðrist.
Ég eyddi umræddri bloggsíðu af internetinu fyrir um 17 árum. Það var gert vegna þess að ég var þá þegar búinn að átta mig á að skrifin þar voru ekki sniðug og ögrandi heldur vond, meiðandi og skaðleg og ættu ekki að rata fyrir augu neins framar. Það er hins vegar ljóst að skjáskot af síðunni lifðu í vefsöfnum. Ég vissi það ekki og þess vegna kom það mér jafn mikið í opna skjöldu og raun bar vitni þegar ég var spurður út í þau í Spursmálum. Það breytir þó engu um ábyrgð mína á skrifunum. Hún er, líkt og áður sagði, algjör.
Auðvitað hef ég elst og þroskast. Viðhorf mín í þessum málum hafa gjörbreyst. Helsta ástæða þess er sú að ég heyrði konurnar sem leiddu baráttuna fyrir auknu kvenfrelsi og töluðu hæst gegn kvenfyrirlitningu og misrétti lýsa reynsluheimi sínum. Ég heyrði konurnar í kringum mig lýsa óttanum sem þær þurfa að lifa með en ég, í forréttindastöðu, þarf aldrei að takast á við. Ég lærði af öllum sterku konunum sem ég hef unnið með í gegnum árin. Barátta þeirra allra breytti ekki bara viðhorfum mínum, heldur endurskilgreindu viðmið samfélagsins. Ollu byltingu.
Það liggur líka fyrir að baráttan stendur enn. Og það er bakslag í henni. Viðhorf eru farin að heyrast á ný sem voru á undanhaldi. Ungir karlar sem eru á svipuðum stað og ég var á þessum tíma sem skrifin birtust. Það er mjög vond þróun sem þarf að spyrna gegn. Það þarf að berjast fyrir því sem hefur áunnist í kvenfrelsis- og jafnréttisbaráttunni. Ég hef tekið þátt í þeirri baráttu á síðustu áratugum og ég vil gera það áfram sem stuðningsmaður. Með því að hlusta og læra.
Það er þungt að vera af mörgum fyrst og síðast dæmdur af því sem ég gerði fyrir tæpum tveimur áratugum og taldi mig hafa gert upp eins og hægt var en ekki því sem ég hef gert síðan. Vinnan mín, og síðar meir skoðanir, hafa árum saman legið fyrir landsmönnum í gegnum fjölmiðlana sem ég hef starfað á og í seinni tíð stýrt og í þeim fjölmörgu félagsstörfum sem ég hef sinnt. Ég hef helgað mig því að vinna samfélaginu gagn og veita valdhöfum aðhald allan minn starfsferil og flest mín fullorðinsár. Þar með talið í jafnréttismálum og þeim byltingum sem orðið hafa í afstöðu til kvenna og femínisma.
Það ætti að vera öllum sem þekkja til ljóst að það er ekkert eftir af þessum manni sem skrifaði þessi orð fyrir öllum þessum árum síðan. Gildi mín, viðhorf og skoðanir eiga ekkert sameiginlegt við það sem hann skrifaði. Ég get ekki bætt skaðann sem skrifin ollu, og valda, en ég gat breyst og þroskast og orðið að betri og gagnlegri manni.
Ég bauð mig fram til Alþingis á grunni þess sem ég er, og hef orðið að á síðustu tæpu tveimur áratugum, ekki þess sem ég var. Ég vildi gera samfélaginu gagn á öðrum vettvangi. Hvíla mig á því að benda á það sem væri að og reyna að vinna að lausnum þess í stað. Nú er mér ljóst að áframhaldandi vera mín á lista er til trafala og er mörgum þung. Þess vegna tilkynni ég hér með að ég mun ekki taka þingsæti hljóti ég slíkt í kosningunum eftir tvær vikur heldur eftirláta næstu konu á listanum sæti mitt.
Ég óska Samfylkingunni alls hins besta í komandi baráttu. Þar er stórkostlegt fólk í framboði sem var frábært að kynnast á síðustu vikum og mánuðum. Þetta er sannarlega hópur sem á mikið erindi í að bæta samfélagið og hefur allt til þess að leiða farsællega. Kjósið félagshyggju og frjálslyndi. Kjósið bjartsýni, þor og kraft. Kjósið vel meinandi fólk sem setur almannahagsmuni framar sérhagsmunum til valda. Uppfærið Ísland.
Með vinsemd og virðingu, Þórður Snær Júlíusson