Svanhildur Hólm Valsdóttir, framkvæmdastjóri Viðskiptaráðs og áður nánasti samstarfsmaður Bjarna Benediktssonar til margra ára, fullyrti í Silfrinu fyrr í dag að hjúkrunarfræðingar hefðu alveg nógu góð laun og gætu því ekkert kvartað. Hún spurði sjálfa sig ítrekað hver væri tilgangurinn með því að hækka laun þeirra.
„Nú er ég ekki sérfræðingur í spítulum og ég veit því ekki hvort vandamálið sé að það vanti pening eða það sé nægur peningur, en það er hægt að gera alls konar aðra hluti. En það blasir við öllum að það er eitthvað mikið að hvað varðar vinnuástandið þarna. Það er ekki góðs viti þegar fólk fer að segja upp í hrönnum,“ sagði Svanhildur þegar mál Landspítalans bar á góma.
Hún hélt þó áfram og sagði: „En þegar er verið að tala um kjör stéttana, þá velti ég fyrir mér hvað er nóg? Vegna þess að ég ákvað að kíkja á upplýsingar, sem allir geta skoðað inni hjá fjármálaráðuneytinu, um laun viðsemjenda ríkisins. Ef maður horfir á þessar heilbrigðisstéttir, þá sé ég að meðal heildarlaun félaga í Félagi íslenskra hjúkrunarfræðinga frá janúar og september á síðasta ári, voru rúmlega milljón, milljón og sextíu þúsund. Í Læknafélagi Ísland, um 18 hundruð þúsund, ljósmæður með 11 hundruð. Og sjúkraliðar, sem eru lang neðstir, þá er þetta 700 til 800 þúsund. Þá velti ég fyrir mér hvar er punkturinn, þar sem kjör þessa stétta eru orðin nógu góð.“
Að hennar mati telja flestir að laun þeirra séu lægri en í raun og veru. Stuttu síðar í Silfrinu sagði hún: „Ég gerði smá stikkprufu í gær, og spurði fólk hvað það heldur að talan sé? Allir sem ég spurði voru langt fyrir neðan, þessar tölur. Ég bara velti því fyrir mér, á hvað eigum við að stefna? Hvert eru markmiðið?“
Sonja Ýr Þorbergsdóttir formaður BSRB og annar gestur í Silfrinu, svaraði þá að bragði að út af COVID þá hafi kvennastéttir, líkt og hjúkrunarfræðingar, unnið gífurlega mikla yfirvinnu. Meint háu laun þeirra verði að skoðast í því samhengi.