Í Facebook-hópnum Sögur af dónalegum viðskiptavinum lýsir Unnur nokkur uppákomu sem hún varð vitni af á dögunum. Karlmaður í stórkallaleik breiddi úr sér og ógnaði heilsu ungrar stúlku sem var að afgreiða. Unnur spyr svo hvað sé hægt að gera við svona menn.
„Er í Hagkaup í Skeifunni í dag, flestir viðskiptavinir virka frekar hræddir og sýna tillitsemi – reyna að halda sig í burtu frá hvor öðrum. Persónulega var ég að keyra mömmu mína heim úr krabbameinssýnatöku og flokkast undir viðkvæman hóp. Nema hvað, ég fer svo í röð á kassa og þá mætir þessi týpa: einhver sem þykist vera voða stór kall,“ lýsir Unnur.
Hún segir flesta eiga auðvelt með að koma auga á svona menn. „Það er alltaf hægt að greina þessa gervi-stórmenni frá öðrum því þegar þeir mæta á kassa gera þeir sig alltaf líklega til að riðjast fram fyrir röðina og þegar þeim er það ljóst að það tekst ekki þá dæsa þeir hátt þannig allir aðrir viti að þeirra tími er mikilvægari en annara. Anyhoo! Þessi “stóri kall” er síkjaftandi í símann, talandi hátt og skilmerkilega um hvað hann sé stór kall. Loksins drattast hann í röð en er strax kominn í hnakkadrambið á manninum fyrir framan sig – enn talandi í símann og spúandi sínum mögulegu sýklum yfir næsta mann,“ segir Unnur.
Hún hugsar að sú sem varð fyrir barðinu á honum hafi verið um 18 ára. „Þarna nálægt er starfsmaður sem er kannski í mesta lagi 18 ára og það er alveg greinilegt að hún þorir ekki að segja neitt – sem ég skil vel, þú sem 18 ára starfsmaður á kassa hefur yfirleitt hvorki reynslu né vald til að segja svona fólki til syndanna og skikka það til hlýðni. Þannig ég spyr, áhugafólk um góða þjónustu, hvernig er hægt að taka á svona? Ætti fólk sem er ofar í keðjunni að mæta á staðinn til að styðja fólkið á gólfinu? Ættu að vera öryggisverðir við allar raðir? Eða getum við bara sett fram þá kröfu að fólk hætti að vera fífl?,“ spyr Unnur.
Nokkrir skrifa athugasemd og koma með ráð sín við að fást við svona menn. „Èg hef sagt við fólk „þú mátt standa svona nálægt mér ef þú borgar fyrir mig líka” og fólk undantekningalaust bakkar því þeim þykir vænna um veskið en heilsuna,“ segir Edda nokkur meðan Arnar skrifar: „Láttu sem þú ert að fara að fá hósta kast beint í andlitið á honum og hann vonandi færir sig ef ekki hóstaðu þá bara. Hann trúir ekki á veiruna og hefur því ekkert að óttast.“