Guðmundur Andri Thorson, rithöfundur, deilir hugrenningum sínum og upplifun gærkvöldsins á Fésbókarsíðu sinni. Þar lýsir hann gærkveldinu: „Silfrið mallaði eins og ekkert gefi í skorist. Aldrei þessu vant var kveikt á símanum og því heyrði ég blíng þegar ég var við að festa blund; dóttir mín að tilkynna um eldgos.“
„Við fórum út á svalir og sáum himininn loga í suðri, mögnuð sjón, kveiktum svo á sjónvarpinu þar sem Silfrið mallaði eins og ekkert væri. Rétt eins og þegar Suðurlandsskjálftinn varð um aldamótin og einhver fótboltaleikur var of heilagur til að stöðva útsendingu á. When will they ever learn. Meira að segja stjórnmálarökræður, jafn mikilvægar og þær nú eru, ættu að víkja fyrir svona stórum atburði, jafnvel þótt fátt sé enn að segja,“ skrifar Guðmundur Andri. Útsending Silfursins var ekki rofin heldur tilkynnti Bergsveinn þáttastjórandi, viðmælendum sínum og áhorfendum Ríkissjónvarpsins, nýjustu fregnir sem hann fékk í gegnum eyrnabúnað.
„„Nú finnst mér það allt svo lítið og lágt / sem lifað er fyrir og barist á móti“ orti Einar Ben um Norðurljósin, og þannig er það bara þegar náttúruöflin láta til sín taka. Þær Hulda Geirsdóttir og Sunna Valgerðardóttir stóðu sig reyndar afbragðs vel í útsendingunni á RÚV2 og Bergsteinn og stjórnmálamennirnir voru ekki öfundsverð að þurfa að halda áfram að tala um pólitík meðan beðið var eftir því að allt yrði klárt. Þegar útsending hófst var hún vel af hendi leyst af allra hálfu,“ ritar Guðmundur.
Í lokin segir hann: „Ég sé hér á Facebook að gáfnagárungar eru að benda á að vísindamenn tali ekki alveg einum rómi um þá vá sem hér blasir við – eins og jarðvisindamenn eigi að vera stjórnmálaflokkur eða trúfélag.
Þetta eru flóknir atburðir og við erum lánsöm að eiga vísindamenn sem eru tilbúnir að hugsa upphátt með okkur hinum, og guð gefi að þeim skjátlist sem óttuðust að hraunstraumurinn myndi liggja til suðurs. …“