Fjallgöngumaðurinn John Snorri Sigurjónsson ratar reglulega í fjölmiðla vegna ítrekaðra tilrauna til að klífa hæstu fjöll heims. Hann var til að mynda fyrstur Íslendinga til að klífa tindinn K2 að sumarlagi Á dögunum var greint frá því að hann hyggðist klífa K2 að vetri. Sá leiðangur er hafinn og stefnir John Snorri á toppinn í janúar komandi.
Nú virðast sumir Íslendingar vera þreyttir á ævintýramennsku hans, í það minnsta ef marka má viðbrögð landsmanna á Twitter. Þar er skotið föstum skotum á Johm vegna þessa áhugamáls. Það er meðal annars sagt álíka úrkynjað og borða gull.
Það má segja að Margrét Valdimarsdóttir, lektor í afbrotafræði, hafi komið umræðunni á stað. Hún skrifar á Twitter: „Er eitthvað á toppi K2 sem fjölskyldumenn eru tilbúinir að setja sig í hættu til að sækja? Uppskriftin af KFC kryddblöndunni? Da Vinci lykilinn? Lækning við krabbameini?“ Hún bætir svo við það: „Það á enginn eftir að reply-a og segja „gott innlegg í umræðuna Margrét“.“
Tæplega þrjúhundruð læka færsluna og margir bæta í gagnrýnina. „Þetta er bara til að geta fengið sér “K2 voru kallar” húðflúr,“ skrifar Þórhallur nokkur. Aðrir hugsa um fjölskyldu hans. „Friður frá fjölskyldunni?,“ spyr ein kona meðan önnur vorkennir fjölskyldu hans. „Líka mánuði fyrir jól. Fæ illt í hjartað barnanna og fjölskyldunnar vegna“.
Flosi Eiríksson furðar sig því og spyr hvort fjölskylduhagir hans skipta máli. Hann er þó sammála gagnrýninni. „Illskiljanleg hegðun – en skiptir einhverju hvort hann er ,,fjölskyldumaður” er fólki frekar fórnandi ef það á ekki maka, en ,,bara” foreldra eða systkini eða vini ?“
Enn aðrir segja fjallgönguna einungis sýndarmennsku. „Held það sé lítið merki sem þú getur straujað á peysuna þína sem á stendur „mitt er stærra en þitt“. Virðist skipta marga máli…,“ segir ein kona. Einn karl segir þetta gefa svo mörg læk. „Líklega eru það LIKE-in á insta. Færð öruglega um 200 like fyrir góða selfí á toppnum.“
Stefán Hrafn Hagalín, deildarstjóri samskipta hjá Landspítalanum, segir þetta áhugamál John Snorra raunar til skammar. „Súrrealískt að samfélagið peppi fjölskyldufólk — eða bara yfirhöfuð fólk — í gríðarlega hæpnum lífsháskaferðum sem snúast um dægradvöl. Þetta er miklu verra og ógeðslegra fyrsta heims vandamál — ég meina, áhugamál — en gullrisottó.“
Snærós Sindradóttir, fjölmiðlakona og verkefnastjóri á RÚV, svarar Stefáni og segir einfaldlega: „Amen.“