Jóhann Páll Jóhannsson – þingmaður Samfylkingarinnar – segir að „stjórnarandstaðan [sé] sameinuð um breytingar í þágu öryrkja“ og að málið snúist „um að enginn öryrki verði skilinn eftir.“
Hann bætir því við að „það gleður mig að greina frá því að fulltrúar allra stjórnarandstöðuflokka í velferðarnefnd Alþingis standa saman að breytingartillögum við frumvarp ríkisstjórnarinnar um endurskoðun á örorkulífeyriskerfinu.“
Jóhann Páll segir að „markmiðið er að knýja fram breytingar í krafti samstöðu. Það eru ýmis skref í rétta átt í frumvarpinu – en ég hef einnig bent á stórhættulega ágalla sem verður að laga.
Með aðstoð ÖBÍ og Þroskahjálpar höfum við þegar náð fram ákveðnum breytingum. En margt stendur út af og breytingartillögur okkar snúa að fimm atriðum:
(1) Fjárhæð heimilisuppbótar hækki svo enginn öryrki verði skilinn eftir.
(2) Öryrki í atvinnuleit fái aukið svigrúm til að finna starf við hæfi án þess að virknistyrkur falli niður.
(3) Skerðing á örorkulífeyri vegna fjármagnstekna maka verði afnumin.
(4) Hafið verði yfir allan vafa að enginn sem þegar hefur fengið örorkumat verði þvingaður í hið nýja „samþætta sérfræðimat“.
(5) Alþingi fái skýrslu frá ráðherra um útfærslu á samþættu sérfræðimati – sem á að koma í stað örorkumats en er enn algjörlega óútfært.“
Jóhann Páll færir í tal að hann hafi nýverið boðið „öryrkjum Íslands til Alþingis til að ræða örorkufrumvarpið og þessar tillögur voru smíðaðar í kjölfarið. Meðflutningsmenn eru þau Arndís Anna K. Gunnarsdóttir í Pírötum, Bergþór Ólason í Miðflokki, Guðbrandur Einarsson í Viðreisn og Guðmundur Ingi Kristinsson í Flokki fólksins.“
Segir að endingu:
„Um er að ræða eins konar lágmarkskröfur – sem eru svo hófstilltar og í raun sjálfsagðar að við trúum ekki öðru en að meirihlutinn á Alþingi geti fallist á þær. Þetta er risastórt velferðarmál sem varðar ekki aðeins alla öryrkja Íslands heldur einnig vinnandi fólk sem getur misst starfsgetu í framtíðinni, ef það veikist til dæmis eða lendir í slysi.“