Jarðskjálftafræðingurinn Reynir Böðvarsson fór fimum fingrum sínum um lyklaborðið og útkoman er grein sem ber yfirskriftina: Hvar var endar þetta?
Hann byrjar á þessum nótum:
„Donald Trump notar lygina óspart sem áróðursvopn og virðist nánast ónæmur fyrir því þegar hún er rekin ofan í hann, hann endurtekur hana bara með enn meiri ákafa við húrrahróp fylgjenda. Enginn stjórnmálamaður hefur nokkurntíman komist með tærnar þar sem hann hefur hælana hvað varðar óheiðarleika og ósvífni í málfluttningi sínum. Hann er einfaldlega algjört viðundur sem enginn hefði trúað því fyrirfram að svona fígúra ætti möguleika á að ná kjöri í hæsta embætti í lýðræðisríki, hvað þá ríki sem oft hefur verið talið fyrirmynd annara vestrænna ríkja og á rætur í upplýsingunni.“
Mynd: RÚV-skjáskot
Hann bætir því við að „það ætti öllum sem fylgjast með að vera ljóst að eitthvað alvarlegt er að þeim lýðræðisferlum sem vaska fram leiðtoga eins og Donald Trump, Jair Bolsonaro, Boris Johnson, Viktor Orbán, Giorgia Meloni, Bjarna Benediktsson og marga fleiri og það bara nú á síðustu og verstu tímum. Ég held að enginn þessara leiðtoga kæmust til valda án lyginnar þótt fáir hafi hagað sér eins ruddalega og verið eins ósvífinir og Donald Trump. Hann lýgur að mestu sjálfur en hin eru ekki alveg eins óförskömmuð sjálf en öll hafa þau sér til aðstoðar stofnanavædda lygasögu sem kölluð er Nýfrjálshyggja.“
Reynir segir að „helstu alþjóðlegu stofnanir á fjármálasviði í heiminum, Alþjóðabankinn, WB, og Alþjóða gjaldeyrissjóðurinn, IMF, til dæmis, hafa keypt þessa lygasögu Síkagóskólans sem Milton Friedman básúneraði út og sem Ronald Reagan og Margaret Thatcher gleyptu hráa og lugu því að kjósendum sínum að ef þau kæmust til valda yrðu allir ríkari. Þau fullyrtu að sameiginlegu eignir þjóðarinnar, svo sem skólar og sjúkrahús, vegir og járnbrautir væri best að afhenda auðvaldinu til að eiga og reka. Gott væri að hafa ofurríkt fólk sem græddi á þessu, lækka síðan skatta á þá ríkustu, því það mundi leka síðan svolítið frá þeim til okkar hinna svipað og brauðmolar detta af borðinu til fuglana þegar við borðum úti í garði á sumrin.“
Reynir segir brauðmolakenninguna vera hluta af „lýgi nýfrjálshyggjunar sem fór síðan sem farsótt um allan heim með smitstuðul sem virðist hærri en nokkur önnur þekkt farsótt. Nýfrjálshyggjan er hættulegasta farsótt sem herjað hefur á mannkyn, hefur staðið yfir í bráðum hálfa öld og það er augljóslega langt í land með að ná hópónæmi ef það þá verður nokkurntíman hægt. Bóluefnið gegn lygum og rangindum eru staðreyndir og opin umræða en spurningin er hvernig bólusetningin fer fram þar sem smitið fer um þjóðfélög og stjórnmálaflokka en ekki einstaklinga. Það er ekki hægt að sprauta því inn í þjóðarlíkamann eða stjórnmálaflokkinn á sama hátt og hægt er með bóluefni gegn vírussjúkdómum í mönnum.“
Reynir bendir á að „Alþjóðaheilbrigðismálastofnunin, WHO, samræmdi aðgerðir með sóttvarnarlæknum um allan heim í baráttunni við Covid og er sá faraldur nú í böndum og er ekki lengur þjóðfélögum hættulegur. Alþjóðabankinn og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn eru líka undirstofnanir Sameinuðu þjóðanna, UN, en þar hefur engin samræmd aðgerðaráætlun gegn þessari farsótt verið smíðuð, þvert á móti. Þar á bæ er farsóttinn, þ.e.a.s. Nýfrjálshyggjunni bara viðhaldið og henni dreift eins og engin væri morgundagurinn og með hjálp hagfræðinga og stjórnmálafræðinga útum allan heim sem allir eru meira og minna menntaðir eins og guðfræðingar í guðfræðideild þar sem trúarbrögðin eru farsóttin sjálf þ.e.a.s. Nýfrjálshyggjan.“
Hann segir að við „þekkjum semsagt sjálfa veiruna, sem er lýgin og rangindi, við þekkjum bóluefnið, sem eru staðreyndir og opin umræða, en við vitum ekki hvernig við eigum að bólusetja þjóðfélagið sem er helsjúkt af faraldrinum. Hvernig á að gera sjúklinginn meðvitaðan um sjúkdóminn þegar flestir einstaklingar í þjóðfélaginu eru andstæðingar bólusetningar gagnvart ákkúrat þessum sjúkdómi. Fullyrða jafnvel að bóluefnið sé hættulegra en sjálfur sjúkdómurinn, sannleikurinn hættulegri lýginni. Hvernig á að fá almennan skilning í þjóðfélaginu á ástandinu þegar alþjóðastofnanir og helstu “sérfræðingar” þjóðanna vinna markvisst gegn því og fullyrða jafnvel að faraldurinn sé ekki til staðar og sé bara hugarburður? Ofan á allt saman er meðvirknin í þjóðfélaginu svo útbreidd að erfitt er að sjá hvaða brögðum eigi að beita til þess að koma okkur úr þessari sjálfheldu sem við sem þjóðfélög augljóslega erum komin í. Hvar endar þetta?“