Eins og kunnugt er skiptu skriðdrekar sköpum í síðari heimsstyrjöldinni, einkum í Evrópu og Norður-Afríku. Í upphafi styrjaldarinnar höfðu Þjóðverjar mikla yfirburði í skriðdrekahernaðinum, eldsnöggar árásir þeirra skiluðu skjótunnum sigri.
Þegar leið að lokum síðari heimsstyrjaldar var allt aðra sögu að segja því hátækniskriðdrekar skiptu ekki endilega mestu heldur hversu skjótar þessar vígvélar voru í förum og hve mikið var framleitt af þeim. Þá var staða Bandamanna í skriðdrekahernaði mun betri en Þjóðverja enda skorti þá bæði hráefni til smíða og stöðugar loftárásir drógu úr framleiðslu í verksmiðjunum.
Algengustu þýsku skriðdrekarnir voru Panzer III og Panzer IV og voru þeir framleittir í 13.000-15.000 eintökum. Bandaríkjamenn framleiddu hins vegar um 50.000 M4 Shermanskriðdreka og hófu þó ekki smíði þeirra fyrr en árið 1942. Herstjórnin í Sovétríkjunum taldi T-34 skriðdrekana í flestu betri en skriðdreka þýsku óvinanna. Um tíma voru T-34 skriðdrekarnir þeir einu sem Sovétmenn smíðuðu. Þeir héldu framleiðslunni áfram að styrjöldinni lokinni og þegar henni var hætt höfðu 80.000 skriðdrekar verið smíðaðir.
Mynd: Þýskur Panzer III árið 1943.