Þeir Jón Sigurður og Rucio er ósammála þeim sjálfshjálparhöfundum og áhrifavöldum sem hvetja fólk til að halda í hamingjuna því þeir eru helst á því að fólk eigi að leyfa henni að fljúga. „Henni var aldrei ætlað að staldra við…hún er einsog bros frá lífinu, ekkert meir,“ segir Jón Sigurður. Bætir hann við að sú tilhneiging að þráast við því að sleppa hamingjunni endi með andstæðu hennar. Til að styðja mál sitt vitna þeir í nóbelsskáldið tyrkneska Orhan Pamuk en hann fjallaði í bók sinni Sakleysissafnið um mann sem varð heltekinn af sinni mestu hamingjustund en þá var hann að njóta ástar með hinni ungu Fusun. Eins og ætla mátti kunni það ekki góðri lukku að stýra því þeir sem vilja halda í liðna hamingju neyðast á endanum til að lúta fyrir lögmáli sem forn-Grikkir kölluðu: ta panta rí, úðen mení, eða, allt flæðir fram, ekkert stendur í stað.
Síðan er fjallað um tvö lög, annarsvegar Girl From Ipanema (Garota de Ipanmea, á portúgölsku) sem er fyrsta bossa nova lagið til að slá í gegn á heimsvísu. Skáldið sem skrifaði textan, hinn brasíliski Vinicius de Moraes, var aldrei ánægður með það hvernig hann var þýddur á enska tungu, ástæðan fyrir því er útskýrð í þættinum. Fjallað er um tilurð lagsins þegar skáldið var ásamt tónskáldinu Antonio Carlos Jobim á Copacabana-ströndinni í Ríó. Hinsvegar er sagt frá laginu Samba em preludio en það samdi gítarsnillingurinn Baden Powell við ljóð Viniciusar. Sagt verður frá þessum skrautlegu mönnum og t.d. því að Vinicius giftist níu sinnum. Persónutöfrar hans voru slíkir að jafnvel þó hann væri lágvaxinn, frekar ófríður og hálf sköllóttur löðuðust konur sérlega mikið að honum. Tónleikar hans voru líka ógleymanlegar uppákomur. Í lok þáttar syngur Jón Sigurður svo lag þetta ásamt konu sinni Carmen Montoya Sanchez en sá fluttningur er tileinkaður Matu sem söng þetta lag oftlega með Jóni Sigurði á árum áður en hún lést árið 2017 úr krabbameini.