Viðskiptatækifærin eru víða, en þegar læknar á 19. öld sóttust eftir líkum af mönnum til rannsókna svöruðu tveir óprúttnir félagar kallinu. Starfsemin var í smáum stíl en þeir færðu brátt út kvíarnar. Er þeirra enn minnst vegna óhefðbundinna viðskiptahátta. Í fyrsta þætti af Sakamáli Mannlífs verður fjallað um þá félaga, en einnig fer Kolbeinn Þorsteinsson yfir sögu húsmóður nokkurrar sem greip til örþrifaráða til að fjármagna lyfjafíkn sína. Hlustið á sporið … ef þið þorið!
Við bjóðum fyrsta þáttinn án endurgjalds hér en þættirnir verða á dagskrá alla sunnudaga klukkan 13:00.
Dauðadeildaramman
Velma fékk það iðulega óþvegið hjá föður sínum. Henni tókst þó að lokum að losna undan ofríki hans, en líf hennar varð enginn dans á rósum. Hún varð háð verkjalyfjum og þurfti að fjármagna þá fíkn með einum eða öðrum hætti. Óhætt er að segja að fíkn hennar hafi verið banvæn í orðsins fyllstu merkingu.
Líksalarnir
Félagarnir Burke og Hare lentu í drápsbransanum fyrir tilviljun og komust að því að um var að ræða ábatamikil viðskipti. Viðskiptavinur þeirra, Knox læknir, lýsti eitt sinn ánægju sinni með hve fersk líkin sem hann fékk voru. Mikil eftirspurn var eftir líkum til rannsókna meðal lækna á þessum árum – eitthvað sem Burke og Hare fundu lausn á.