María Þorleifsdóttur er stórhuga listakona, sem málar stórar og kraftmiklar myndir. Hún segist ekki hafa kunnað að teikna sem barn og stundum fengið bágt fyrir. Áhuginn hafi vaknað á fullorðinsaldri.
„Ég veit það ekki alveg en ég mála í frístundum og er drifin áfram af innri þrá eftir að ná fram einhverju sem getur kallast samspil áferðar, forma og lita,“ segir María Þorleifsdóttir þegar hún er spurð hvernig listamaður hún sé.
María er menntaður félagsráðgjafi frá Óslóarháskóla og útskrifaðist þaðan árið 1981 og hefur starfað sem slíkur síðan en þó með nokkrum hléum. Samhliða því starfi hefur hún sótt fjöldann allan af myndlistarnámskeiðum, bæði hér heima og erlendis. Veturinn 2004-2005 stundaði hún nám við hönnunarbraut Iðnskólans í Reykjavík. Árið 2007 fékk hún inngöngu í Kunsthøjskolen í Sønderborg í Danmörku þar sem hún lærði í eitt ár.
Hefur María alltaf haft gaman að því að teikna og mála? „Nei, ég kunni ekki að teikna sem barn og fékk stundum bágt fyrir í skóla,“ svarar hún hreinskilin. „Áhuginn vaknaði á fullorðinsaldri.“
Hvenær byrjaðir þú að mála og hvernig kom það til? „Eftir þó nokkuð mörg ár í afar skemmtilegri vinnu og leik með leir og leirmótun, þar sem vinnuferlið frá upphafspunkti hugmyndar að endanlegri afurð er afar langt og flókið, fékk ég þörf fyrir að prófa að stytta leiðina og fá nánast útkomuna strax.“
Hvernig myndirðu lýsa þínum listræna stíl? „Ég er mjög stórhuga, mála stórt og þarf mikinn „texture“ í verkin. Áferðin, litasamsetningin og formið verða að spila saman.“
Hvernig er ferlið frá hugmynd að mynd? „Flókið og getur verið langt en samspil lita og forma ráða að mestu för.“
Ferðu mikið á sýningar og fylgistu með öðrum listamönnum? „Já, ég hef verulegt yndi af því að fara á sýningar, bæði hér heima og erlendis. Á námsárum mínum í Noregi varð ég hreint gagntekin á E. Munch-safninu í Ósló þegar ég steig fæti mínum þar inn.“
Hvaða listamenn eru í mestu uppáhaldi? „Nína Tryggvadóttir á sinn ákveðna sess stöðugan hjá mér og Kjarval er alltaf allt um kring. Seinni stórsýningar á verkum Chagall og Magrett í Lousiana DK, lifa enn með mér. Miró, Gaudi og Picasso í Barcelona eru líka vissulega mínir menn. Á seinni árum var heimsóknin í geggjaða safnið hans Salvador Dali í heimabæ hans í Figueres á Spáni eldskírn.“
