Nýjasti gestur Alkasts Þvottahússins er engin önnur en BDSM-drottningin og bindarinn Alrún Ösp.
Alrún Ösp, sem gengur undir nafninu Vargynja, segir frá því í viðtalinu hvernig hún fór að finna fyrir hvötum sem snúa að sársauka og valdbeitingu þegar hún var unglingur.
Til fróðleiks má nefna að BDSM er skammstöfun sem stendur fyrir bindingar, drottnun og undirgefni; síðan er sadó og masókismi í lokin.
Vargynja segir að finna megi mismunandi ásetning eða forsendur þeirra sem leiti inn í BDSM. Sumir fara þar inn í leit af smá spennu og eru svo kannski að daðra við BDSM í mörg ár þó án þess að vera haldin þessari djúpu „kink“ hneigð sem svo einkennir aðra.
BDSM er fyrir mörgum bara eitthvað skítugt og asnalegt þar sem fólk virðist bara vera að meiða hvort annað í einhverju stjórnleysi og rugli; það er fjarri svo. Vargynja fór vel yfir hvernig BDSM gengur í raun út á kærleik, virðingu og traust sem er grunnurinn í þeim tengslum sem eiga sér stað í hinum óteljandi útgáfum BDSM. Hvort sem verið að binda, flengja, klípa og klóra, þá snýst leikurinn um að þekkja sjálfan sig og meta sitt eigið ferli heiðarlega.
Fordómar fólks gagnvart BDSM segir Vargynja stafi hreinlega af fáfræði. Ímynd BDSM er að stórum hluta mörkuð af takmarkaðri staðalímynd sem fengin er úr klámi þar sem röng mynd er klárlega gefin og í engu samræmi við hvað BDSM raunverulega snýst um. „Flest fólk er bara með einhverja eina ákveðna mynd í hausnum á sér um það hvað BDSM er því það sér bara það sem það er í kláminu eða bíómyndunum. BDSM er svo miklu meira en þessi mynd sem fólk er með,“ segir Vargynja og bætir við: „BDSM getur verið ógeðslega fallegt og mjúkt og náið. Það er ekki alltaf sársauki og eitthvað rough brjálæði“.
Gunnar rifjaði upp viðtal við Boff nokkurn Konkers sem kom í Þvottahúsið fyrir nokkrum árum. Þar talaði hann um BDSM dýflisur í London sem hann heimsótti reglulega þar sem veggir voru nánast blóði drifnir og fólk hengt upp á krókum og allskonar eins og maður myndi halda að maður sæi bara í hryllingsmyndum. Vargynja sagði senuna á Íslandi vera allt öðruvísi og ekki svona harkalega nema þá kannski í einhverjum afmörkuðum sellum sem ekki bæri mikið á.
Gunnari vakti forvitni á að vita hvað Vargynju fyndist um það að einstklingar sem höfðu upplifað brotna æsku og mögulegt ofbeldi leiti frekar í BDSM en aðrir. Vargynja sagðist alveg halda að það væri svo í einhverjum tilfellum en þá sem leið til heilunar. Heilunarferlið segir hún þá snúa að því að finna mörkin sín og öðlast valdeflingu í gegnum satalið áður en leikurinn fer fram. Einnig er umhverfið öruggt og segir hún að þó svo að valdbeitingu sé beitt sé sá sem verður fyrir valdbeitingu í BDSM leik alltaf með stjórnina og ákveði sjálf eða sjálfur hversu langt má ganga; algjörlega ólíkt aðstæðum sem skilgreinast myndu sem ofbeldisaðstæður þar sem mörk eru ekki virt og fyrir vikið mikið óöryggi.
Þó svo að Vargynja segist halda mikið upp á flengingar sérhæfir hún sig í bindingum að japönskum sið. Bindingar að japönskum sið ganga undir heitinu Shibari og eru upprunnar í Japan á 15. öld. Shibari var leið samúræja til að hemja og pynta fanga sína með reipi. Það varð svo að einskonar erótísku spektrum seint á 19. öld og er nú þekkt kink innan BDSM samfélagsins til að örva þrýstipunkta og næm taugasvæði í gegnum reipistöður og hnúta.
Þetta magnaða viðtal við Vargynju má heyra og sjá hér í spilaranum fyrir neðan en einnig má heyra öll viðtöl Alkastins á öllum streymisveitum eins og Spotify.