Fjölmiðlamaðurinn knái Björn Þorláksson er um þessar mundir gefa út bók en hún nefnist Besti vinur aðal. Í bókinni er að sögn rakin saga spillingar og frændhygli undanfarinna áratuga á Íslandi.
Björn mætti hress og kátur í viðtal á Bylgjunni að ræða um bókina og nefndi eitt mál sem fjallað væri um í bókinni en það er skipun Svanhildar Hólms Valsdóttur sem sendiherra Íslands í Bandaríkjunum og þótti sumum skipun sú vera spilling. Björn sagði að það hafi verið erfitt að fjalla um það vegna vináttu sem væri milli þeirra Svanhildar. Orð þessi vöktu vissulega athygli fjölmiðla sem ákváðu að fjalla um málið.
Nú hefur Björn sent frá sér tilkynningu um vinskapinn en hann segist hafa mismælt sig í útvarpinu. Þau Svanhildur hafi unnið saman á RÚV og Stöð 2 og þar hafi skapast kunningsskapur en ekkert meira en það.
Hægt er að lesa skrif Björns hér fyrir neðan
„Vegna fjölmiðlaskrifa um 5 sekúndna samræðubrot à Bylgjunni í gærmorgun þar sem ég var í viðtali, langar mig að àrétta að við Svanhildur Hólm erum gamlir vinnufélagar, að mig minnir bæði à Rúv og Stöð 2. Þà skapast vitaskuld kunningsskapur. Þegar Heimir spurði í beinni hvort sendiherrastaða hennar væri í lagi – í umræðu um spillingarbókina Besta vin aðal – þà svaraði ég að skipan Svanhildar væri meðal þess sem væri drepið à í bókinni, ég hefði sumsé àkveðið að minnast á það mál, þótt Svanhildur væri “vinur minn”. Í þessum hröðu orðaskiptum í lok viðtalsins, var ég að reyna að benda á að ef við ætlum að nà umbótum og minnka spillingu, þurfa málefnin, umræðuefnin, að trompa persónuleg tengsl. Þótt sumir í kring um okkur muni fara í fýlu eða jafnvel reyna að beita refsingum, verðum við óhrædd að opna munninn og taka afstöðu þegar á okkur eða samfèlaginu er brotið. Klíkuskapur sem keyrir á ofbeldi og útskúfun gagnvart þeim sem ekki sýna undirgefni, er ekki í boði lengur! Það er jú fámennið og tengslahyggjan sem við hnjótum um á hverjum degi. Mér gafst ekki tími til að útskýra nàkvæmlega hvers vegna ég dró kunningsskap okkar Svanhildar inn í spjallið og kallaði ranglega vinàttu. Er því haldið hér til haga…“