Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir orti tækifærisgaldur gegn áformum um uppsetningu eldisstöðva á Norðurlandi, og birti á Facebook.
Leikkonan og fyrrverandi forsetaframbjóðandinn Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir birti í morgun magnþrungna vísu eða tækifærisgaldur eins og hún orðað það. Þar mótmælir hún eldisstöðvum sem setja á upp víða á Norðurlandi með tilheyrandi mengun og raski.
Hefst færsla hennar á eftirfarandi hátt:
„Nú er horfið Norðurland
Það á að breyta Siglufirði, Ólafsfirði, Héðinsfirði og Eyjafirði í eldisstöð fyrir 20 þúsund tonn af laxi. Þar á að framleiða næstum eitt prósent af öllum laxi sem er étinn í heiminum. Fylla Siglufjörð, Ólafsfjörð, Héðinsfjörð og Eyjaförð af úrgangi úr hundraðasta hverjum laxi sem fæðist á jörðinni. Hundrað og þrítugasta hverjum, ef við viljum vera nákvæm. Norðlendingar eignast 0,7% af öllum laxaskít á jörðinni.“
Steinunn Ólína fer því næst í útreikninga og sýnir hversu lítill ágóðinn er fyrir íbúa á svæðinu:
„Í staðinn er íbúum á svæðinu lofað 10,1% af öllum arðgreiðslum af laxeldinu í sameiginlega sjóði til að mennta börnin, hýsa gamalmennin, reka menningarmiðstöðvar, stofur og setur. Ef allt gengur að óskum þýðir þetta að 30.000 íbúar fá um 200 milljónir á ári í sinn hlut á hverju ári upp úr 2030. Það eru 6500 krónur á mann. Einn bröns á Cafe Berlín á Akureyri, þrjú korter hjá grunnskólakennara eða ein bleik Smiley World Cheerful Moments skólataska fyrir leikskólabarn. 6500 krónur á mann.
Í þessu ljósi orti ég tækifærisgaldra til hversdagsbrúks fyrir landa mína.
Best er að mæla þá af munni fram með hægð að morgni dags.“
Og hér svo lesa galdurinn:
Hættið, hlustið,
helgar meyjar,
hetjur allar,
vættir, vinir,
um veröld alla.
Heyrast látið hávær köll
svo hlíðar muni skjálfa,
heitið svo á hellatröll
að hirta þessa bjálfa.
Nú kalla ég á lóminn!
Litlu kærleiksblómin!
Bölvaður heimsósóminn!
Tófur allar takið þá
bítið þá og bergið á.
Hjarnið kalt,
veðrið svalt
ullarlagður vakir á vír.
vís er dauðinn dýr,
vís er dauðinn dýr.
Enginn það tekur
sem lífið vekur,
nema fíflið og fáninn,
kjáninn og bjáninn.
Með borða um hjartað bittu það!
blíðan mín góð.
Fóstraðir fiskar
falskir um fljúga
firðirnir fúlna
farið þá allt.
Ættkvíslir skarast
fyrnast, farast
allt er í heimi hallt
horfið allt.
Ræflarnir rupla,
gírugir greiða,
sveitunga svíkja,
undirmenn strýkja,
berjast munu bræður
bóndinn engu ræður
Megi þeir víkja
Megi þeir víkja
Engir munu elska þá sem Íslandsbörnin svíkja
Sjúkir vilja selja roðið
svöngum er til veislu boðið
helsjúkt, marið, svellt og pínt
fyrir glópagullið fínt
Megi þeir víkja
Megi þeir víkja
Engir munu elska þá sem Íslandsbörnin svíkja
Birtist ekki landið
Í blóðinu þínu?
Sérðu ekki sálina
í sandkorni fínu?
Hvernig lækurinn rennur,
árnar sig belgja,
vormóinn syngur,
foldarskart brennur.
Aldan rís
aldan hnígur
sólin rís
sólin sígur.
Hvert dagmál er bæn!
um líf, um líf!
Norðurlandið napurt
nakta Vanadís!
Mikið er það dapurt
meðtak ei þennan prís!
Barið er þitt blíða
bros og gullið tár
gylliboðin bíða
blóðs í þúsund ár!
Lifandi eða dauðir!
Ratið út villusauðir!