Egill Helgason fjölmiðlamaður og Guðmundur Magnússon rithöfundur lögðust báðir á eitt með að gera því rækileg skil að séra Friðrik Friðriksson hefði verið haldinn barnagirnd og hugsanlega misnotað einn dreng. Þetta er byggt á heimild sem er nafnlaus. Viðtalið við Guðmund í Kiljunni þessa efnis hefur sett allt á annan endann og krafa er uppi um að taka niður styttur af Friðriki og steypa honum í ónáð.
Hörkudeilur spruttu um þetta mál á Facebook-síðu Egils eftir að hann skoraði á menn að fella ekki dóma án þess að hafa lesið bókina. Sósíalistaforinginn Gunnar Smári Egilsson spyr þá hvort þeir einir sem hafi lesið bókina hafi málfrelsi. Egill brást illa við og sagðist hafa sett fram einfalda kröfu um að menn kynni sér mál áður en þeir ræða þau. „Veit ekki hvort það gildir hjá sósíalistum en þar er nú einn sóðalegasti umræðuvettvangur á Íslandi,“ skrifar Egill snakillur og vísar væntanlega til Samstöðvarinnar sem foringinn heldur úti. „Jæja góði, það vantar ekki yfirlætið í þig,“ svaraði Gunnar Smári.
Jón Viðar Jónsson gagnrýndandi benti á að Egill og Guðmundur bæru fulla ábyrgð á því hvernig umræðan hefði þróast þar sem úr efni 500 blaðsíðna bókar hefði aðeins meint misnotkun verið rædd. Sagði hann Kiljuna einkennast af yfirborðskenndum vinnubrögðum.
Þótt fjölmargir séu á því máli að slaufa eigi minningu séra Friðriks eru aðrir sem telja framsetningu málsins einkennast af æsifréttamennsku Egils og þörf Guðmundar til að koma vöru sinni á framfæri með sölutrikki. Reynslan er þó gjarnan sú að bækur með fingraförum á borð við þessi fara síður í jólapakka og verða gjarnan undir í jólabókaflóðinu …