Brotthvarf Guðna Bergssonar af stóli formanns Knattspyrnusambands Íslands þykir vera jákvætt skref í siðvæðingu íþróttahreyfingarinnar. Margir telja þó eðlilegt að öll stjórn sambandins segi af sér vegna þöggunar varðandi gjörðir landsliðsmanna karlaliðsins í knattspyrnu. En það eru fleiri sem bera þunga ábyrgð. Stærstu fjölmiðlarnir hafa tekið fullan þátt í þögguninni og nánast verið á beit í bakgarði KSÍ varðandi boðsferðir og aðra vinargreiða. Þar er kallað eftir uppgjöri.
Þá er eftir því tekið að í máli Kolbeins Sigþórssonar hefur þögnin ríkt lengst af frá því atburðurinn varð. Svo undarlegt sem það er þá hafa þessir miðlar enn ekki nefnt hann á nafn í samhengi við mál Þórhildar Gyðu Arnarsdóttur. Þeir hafa hamrað á því að um sé að ræða „landsliðsmann“ sem braut af sér og hvenær atvikið átti sér stað. Með þessu hafa þeir varpað grun á tiltölulega fámennan hóp saklausra landsliðsmanna sem sitja undir því að vera hugsanlega kynferðisbrotamenn. Þetta er nafnbirtingastefna hræsnara sem taka enn þátt í að hylma yfir með gerendum …