Hannes Hólmsteinn Gissurarson prófessor er einhver stríðsglaðasti fræðimaður sem um getur í seinni tíma sögu Íslendinga. Hann leggur lykkju á leið sína til að taka þátt í ritdeilu dr. Ólínu Kjerúlf Þorvarðardóttur og Björns Bjarnasonar, fyrrverandi ráðherra, um aðför íslenskra stjórnvalda að Nóbelsskáldinu Halldóri Kiljan Laxness, sem að sögn var skákað út af Bandaríkjamarkaði með bækur sínar. Hannes Hólmsteinn ritar grein í Morgunblaðið þar sem hans innlegg er að andúð stjórnvalda á skáldinu hafi ekkert haft að segja með það bækur hans hurfu af markaði í Bandaríkjunum, eins og Ólína og Halldór Guðmundsson, ævisagnahöfundur skáldsins, hafa haldið og stutt með gögnum. Hannes Hólmsteinn er reyndar líka ævisöguhöfundur skáldsins og skrifaði umdeilda þriggja binda ritröð þar sem heimildavinna var nokkuð úr lagi gengin.
Hannes er sjálfur fórnarlamb þess að fólk hefur snúið út úr nafni hans. Það vekur því sérstaka athygli að prófessorinn riðlast á nafni Ólínu og kallar hana ýmist Ólínu Þ. Kjerúlf eða einfaldlega Kjerúlf. „Þau Kjerúlf og Halldór vitna til gagna úr bandarískum skjalasöfnum …“, skrifar Hannes Hólmsteinn. Yfirleitt er það talið einkenni um lélega málefnastöðu þegar menn taka til við að hræra í nöfnum fólks …