Sá hópur launþega sem hefur náð bestum árangri í kjaramálum eru bæjarstjórar og sveitarstjórar. Margir þeirra eru með laun á bilinu 2-3 milljónir á mánuði og njóta svo biðlauna þegar þeir hætta. Þetta eru hærri laun en gerist hjá æðstu ráðamönnum ríkisins. Þetta er merkileg þróun í því ljósi að sveitarfélög eru mörg hver í miklum greiðsluerfiðleikum en á sama tíma eru þau með ofalda bæjarstjóra á jötunni.
Aldís Hafsteinsdóttir, fráfarandi bæjarstjóri í Hveragerði, er lýsandi dæmi um það sem á sér stað. Hún var pólitískt ráðin og í krafti þess með súperlaun og kjör sem leiða til þess að hún fer úr stóli bæjarstjóra með 20 milljónir króna en er á sama tíma með full laun í nýju starfi í Hrunamannahreppi. Meðal þess sem hinn brottrekni bæjarstjóri fær að leiðarlokum er bílastyrkur. Væntanlega er sambærilegur styrkur einnig í nýja starfssamningnum hennar. Sannkölluð veisla hjá Aldísi en óráðssía hjá sveitarfélaginu. Henni til málsbóta má þó nefna að hún þótti vera til fyrirmyndar í rekstri sveitarfélagsins og var aðhaldssöm á annað en eigin kjör …